روز به روز داده ها جزئیات بیشتری را در بر می گیرند و جزئیات بیشتر مساوی است با اشغال فضای بیشتر. اگر روزگاری یک دیسک سخت ۲۰ گیگابایتی کفاف عمری استفاده کاربران را می داد امروزه تنها یک فیلم باکیفیت را در خود جای می دهد.
دیسک های نوری بعد از ظهور حافظه های فلش کمتر برای انتقال داده استفاده می شوند و فروش نرم افزارهایی که زمانی فقط با CDها و DVDها صورت می گرفت هم بیشتر از طریق اینترنت انجام می گیرد.
تا کنون Blu-rayها پرظرفیت ترین دیسک نوری در دسترس بوده اند. به طور کلی داده های حجیمی که نه اینترنت (در حال حاضر) توان انتقال آنها را دارد و نه حافظه های فلش به دلیل قیمت بالا صرفه دارند، توسط این دیسک های نوری منتقل می شوند. برای مثال از آنها در کنسول های بازی و فیلم های Full HD استفاده می شود.
اما به نظر می رسد کم کم ظرفیت این نوع دیسک ها هم جوابگوی نیازهای بشر نیست. سونی و پاناسونیک تصمیم گرفته اند در پروژه ای مشترک یک دیسک نوری با حداقل ظرفیت ذخیره سازی ۳۰۰ گیگابایت اطلاعات بسازند. پاناسونیک امروز اعلام کرد طبق هدف گذاری آنها، قرار است فناوری ساخت این لوح تا آخر ۲۰۱۵ تکمیل شود.
مقصد این دیسک کاربران حرفه ای و تجارت هایی که نیازمند ذخیره سازی های حجیم و دراز مدت هستند خواهد بود. مثلاً صنعت تولید ویدیو و فیلم سازی می تواند از مشتریان بالقوه آن باشد. اما مسلماً کار بازاریابی برای سونی و پاناسونیک چندان ساده هم نخواهد بود. ذخیره سازی ابری تا زمان عرضه این محصول پیشرفت خواهد کرد و رقیب قدری برای آن خواهد بود.
پاناسونیک مدعی است این محصول از خواصی برخوردار است که از آن در برابر عوامل محیطی مانند غبار و آب و تغییرات دمایی و رطوبتی محافظت می کند؛ مسلماً این ویژگی ها می توانند ذخیره سازی مطمئن تری را به ارمغان بیاورند.
همچنین امکان سازگاری بین نسلی در فرمت های مختلف در نظر گرفته شده است؛ این مورد متضمن تداوم خوانش داده ها در صورت تکامل فرمت های ذخیره سازی خواهد بود. یعنی ذخیره سازی دراز مدت داده ها و ابداع فرمت های جدید ذخیره سازی مانع خواندن اطلاعات ذخیره شده در این دیسک ها نخواهد بود.
باید منتظر ماند و دید که کدام شیوه ذخیره سازی بر دیگری غلبه می کند و رقیب را از گود به در می کند. شاید هم هر یک از روش ها جایگاه خود را در آینده یافتند و هم زیستی مسالمت آمیز رسیدند.