در باغ وحش مینیمافورمز، خبری از حیوانات پشمالو نیست و جای آن ها را خوشه هایی از تیوب های پلاستیکی و معلق از سقف گرفته. این موجودات رباتیک به مانند حیوانات باغ وحش های معمولی، نسبت به حرکات بازدید کنندگان واکنش نشان داده و پیچ و تاب می خورند.
مینیمافورمز یک استودیوی طراحی و معماری است که در آن تلاش می شود با عبور از مرزهای هنر، گونه های جدیدی از ارتباط امکان پذیر شود. این باغ وحش هم آخرین کار هنرمندان این استودیو است، که در آن تلاش کرده اند، با تلفیق هنر و علم رباتیک، توجه بازدید کنندگان را جلب کنند.
این تیوب های پلاستیکی، به کمک سنسورهای کینکت، قادرند بازدید کنندگان را دنبال کرده، و نسبت به حرکات آن ها، گاه به صورت لولیدن و گاه حرکات شلاقی خشمگین، واکنش نشان دهند. این ربات ها در پلتفرمی به نام پراسسینگ کدنویسی شده اند. توسط این زبان، شاخک های پلاستیکی قادرند با یکدیگر تعامل داشته باشند و نسبت به چندین بازدیدکننده به طور همزمان واکنش نشان دهند. به طور مثال هنگامی که با یک فرد آرام و ثابت مواجه می شوند، به سردی از او استقبال می کنند.
یکی دیگر از نکات جالب این ربات ها این است که یک رفتار خاص از طرف فرد، همیشه یک واکنش تکراری را از سوی آن ها در پی ندارد. این ربات های جانورنما به مرور زمان شخصیتشان تکامل پیدا می کند و به تدریج در تعاملاتشان با انسان ها کمتر غریبی می کنند. بازدیدکنندگان، درست مثل حیوانات خانگی با آن ها برخورد کرده و وقتی این ربات ها قرمز و متلاطم می شوند، ناگهان از آن ها دوری می کنند.
گرچه نمی توان این موجودات رباتیک را به طور کامل باهوش دانست، اما آن ها به اندازه ای زنده به نظر می رسند که افراد را تا مدتی طولانی درگیر کشف خود می کنند. گویی طراحان این استودیو، به هدف اصلی شان یعنی خلق گونه های جدیدی از ارتباط دست یافته اند.