برنج، بخش عمده خوراک نیمی از جمعیت جهان را تشکیل می دهد. در سال ۲۰۱۰ چین به تنهایی ۱۹۷ میلیون تن برنج تولید کرد. حدود ۲۰ درصد از وزن چلتوک (برنجی که پوسته اش را در نیاورده اند) را غلاف و سبوس آن تشکیل می دهد؛ و غالب این ۲۰ درصد دور ریخته می شود.
محققانی در کره تصمیم دارند از این دورریخته ها به شکل مفیدی استفاده کنند. هدف آنان تبدیل سبوس برنج به سیلیکون است. هرچند نام سیلیکون با نیمه رساناها و به خصوص ترانزیستورها گره خورده است؛ اما هرچه تقاضا برای باتری گوشی های هوشمند و خودروهای دوگانه سوز افزایش می یابد تمایل به جایگزینی گرافیت با سیلیکون در آنود باتری های لیتیوم یونی هم بیشتر می شود.
همان طور که می دانید معادن سیلیکون زیادی در زمین وجود ندارد و این عنصر جزو عناصر گران و کمیاب به حساب می آید. یافتن منابع ارزانتر سیلیکون – مانند سبوس برنج – می تواند به هرچه معقول تر کردن قیمت تمام شده این نوع باتری ها کمک کند.
هرچند در حال حاضر از سبوس و غلاف برنج در مصارف دیگری چون آجرسازی و سوخت برای پخت و پز استفاده می‌شود، ولی بنابر بررسی های انجام شده مقدار مورد نیاز جهت تولید این نوع باتری ها به نسبت حجم بالای تولید برنج زیاد نیست؛ لذا به سایر مصارفِ این به اصطلاح ضایعات، آسیبی وارد نمی شود.
در فرآیند به کار گرفته شده توسط این محققان با اعمال گرما و اسید، از سبوس برنج، سیلیس استخراج می شود. سپس سیلیس را به سیلیکون تبدیل می کنند. نکته جالب این است که کارایی این نوع باتری ها از باتری های سیلیکونی قدیمی که در آنها از سیلیکون معدنی استفاده می شد، بیشتر هم هست.
در چند وقت اخیر به جرأت صنعت تولید باتری ها را می توان کندترین صنعت بین صنایع مؤثر در فناوری اطلاعات دانست. هرچند این دست یافته و موارد مشابه آن آینده بهتری را برای باتری ها تصویر می‌کنند، ولی باید اذعان کرد که تا تجاری سازی آنها فرصت زیادی لازم است و به این زودی ها خبری از تغییرات عمده در این زمینه نخواهد بود.