گزينش ماندن در خانه
براي بسياري از والديني كه همراه با فرزندان خود در خانه مي‌مانند، اين تصميم گزينه‌ي آسان و راحتي نيست. ما با در نظر گرفتن درآمد و رضايت كاري خود تصميم مي‌گيريم كه آيا ماندن در خانه و مراقبت از فرزندانمان ارزش صرف‌نظر كردن از اين مزايا – كه مستلزم قرباني كردن خيلي چيزها است - را دارد يا نه. براي برخي از ما، اين تصميمي صرفا اقتصادي است، براي ديگران كمبود امكانات مراقبت خوب از كودكان محرك اصلي است، در حالي كه برخي ديگر مي‌خواهند خود آن كسي باشند كه نيازهاي روزانه و در حال رشد كودك را برآورده مي‌سازند. دليل اين گزينش هرچه باشد، بايد بدانيم كه ما تنها نيستيم: تقريبا نيمي از خانواده‌ها ، دست كم در سالهاي نخست زندگي كودك‌شان، اين گزينه را انتخاب مي‌كنند. طبق سرشماري سال 2000، 48 درصد از كودكان زير 2 سال – و 25 درصد از كودكان بين 3 تا 6 سال- تحت مراقبت والدين خود هستند. و در خانواده‌هايي كه در آنها مادر شاغل است، 14 درصد از كودكان تحت مراقبت پدر قرار دارند. اگر از هريك از والدين خانه‌دار بپرسيد چرا چنين كاري مي‌كند، پدران و مادران پاسخ مشابهي خواهند داد كه شانس شريك شدن در دستاوردهاي رشدي كودك خود برايشان ارزش زيادي دارد، و همچنين اين كه بدانند مسئول مراقبت از فرزند خود هستند نوعي احساس اطمينان در ايشان پديد مي‌آورد.
نظر متخصصان چيست ؟
برخي متخصصان سالهاي نخستين كودكي معتقدند كه هيچ جايگزيني براي مراقبت و پرورشي كه از جانب والدين تامين مي‌شود وجود ندارد، مخصوصا اگر اين جايگزين برنامه‌هاي ضعيف و كم هزينه‌ي مراقبت از كودكان باشد. و دو تحقيق كه در سال 2003 منتشر شدند – يكي از آنها را موسسه‌ي ملي سلامت كودك و توسعه‌ي انساني انجام داده بود و ديگري توسط موسسه‌ي رشد كودك دانشگاه مينسوتا انجام شد - نشان دادند كه بچه‌هايي كه تمام روز را تحت مراقبت روزانه مي‌گذرانند در مقايسه با كودكاني كه در خانه هستند داراي سطوح بالاتري از استرس و پرخاشگري هستند. با اين حال، ديگر مطالعات، مثل مطالعه‌اي كه در سال 1999 در دانشگاه ماساچوست انجام شد، مخالف و عكس اين مطلب را نشان دادند: كودكاني كه تحت مراقبت روزانه خارج از خانه قرار دارند از لحاظ تحصيلي و اجتماعي نسبت به آنهايي كه در خانه هستند مزيت‌هاي بسياري دارند، مخصوصاٌ اگر والدين آنها خود كم‌سواد باشند يا تحصيلات كافي نداشته باشند. و تحقيقات متعددي كه درباره رشد كودكان از جانب وزارت‌هاي ايالتي آموزش در مهدكودك‌ها به عمل آمده، نشان داده است كه كودكان بهره‌مند از پرستار بچه يا آنهايي كه پيش دبستاني را گذرانده‌اند وقتي وارد مهد كودك مي‌شوند از هر دو جنبه‌ي تحصيلي و اجتماعي عملكرد بهتري دارند. اغلب متخصصان بر اين عقيده‌اند كه اين كيفيت – و نه نوع – مراقبت است كه اهميت دارد. تحقيقات متخصصاني چون اليسون كلارك استوارت از دانشگاه كاليفرنيا در ايروين، نشان داده است كه اگر والدين در بعدازظهرها و تعطيلات آخر هفته زمان و توجه متمركزي به كودكان خود ابراز دارند، كودكان ايشان به همان اندازه‌ي آنهايي كه به طور تمام وقت در خانه تحت مراقبت هستند رشد و توسعه خواهند داشت. لذا گزينه‌اي را برگزينيد كه براي شما و خانواده‌تان بهترين باشد، و در مورد آن احساس گناه نكنيد. و مطمئن شويد كه خودتان – يا پرستاري كه برمي‌گزينيد – بهترين مراقبت را از كودك شما به عمل مي‌آوريد و مشوق رشد وي هستيد.
پرسش‌هاي اصلي در مورد خانه‌داري
• مزاياي آن چيست ؟
• معايب آن چيست ؟
• مي‌توانم از پس آن بر بيايم ؟
• آيا راحت است ؟
• اگر دلم براي كار تنگ شد چه ؟
• آيا اين كار شكل و پويايي رابطه‌ي من و همسرم را تغيير خواهد داد ؟
• چطور مي‌توانم كاري كنم كه اين گزينه براي من جواب دهد ؟
• آيا مي‌توانم در خانه كار كنم ؟
پي‌نوشت
اگر متقاعد شده‌ايد كه خود بهترين فرد براي مراقبت از كودك‌تان هستيد، و وضعيت اقتصادي شما اجازه مي‌دهد كه با تكيه بر تنها يك منبع درآمد گذران ِ زندگي كنيد، و آماده‌ي دادن هزينه‌هاي احساسي و اقتصادي لازم هستيد، خانه‌داري احتمالا برايتان مناسب است. شما لذت و رضايت ناشي از مشاهده‌ي رشد و بالندگي كودك خود را به دست خواهيد آورد و كودك نيز از مراقبتي عاشقانه و مسئول بهره‌مند خواهد شد.