اگر کودک نوزاد شما دایم گریه کند و نتوانید او را ساکت کنید ، در این صورت صبر ایوب لازم دارید. بسیاری از نوزادان، چند هفته نخست زندگیشان را با گریه به سر می آورند. به عنوان مثال، بیشترین زمان گریه نوزاد سه هفته ای ، روزانه حدود دو ساعت و بیست دقیقه است که تقریباً 30 درصد زمان بیداری وی است. گریه ای به این حد، سبب آزردگی خاطر پدران و مادران جوانی می گردد که اغلب رویارویی هر روزه از بام تا شامشان با چنین رخدادی، آنان را پریشان خاطر می سازد. طفل، بیشتر در واپسین ساعات بعد از ظهر و صبح زود گریه سر می دهد. نوزادان 12 هفته ای این آمادگی را دارند که همچون زمانی که یک هفته از تولدشان می گذرد، فقط یک ساعت بگریند و کار را بر والدین آسان تر کنند.
گریه های گوناگون کودک نشانگر چیست و چگونه می توان او را از گریستن باز داشت؟
انواع گریه های کودک
کودکان برای بیان نیازهایشان به روش های مختلف می گریند. درک گریه های آنان مهارتی را می طلبد که همه والدین باید کسب کنند تا نیازهای ایشان را به طور مؤثر جوابگو باشند.
گرسنگی
گرسنگی، معمولی ترین سبب گریه شمرده می شود. کودکان با صدای بم و موزون زاری می کنند و گریه هایشان کوتاه و توام با مکث اندک است. آوای چنین گریستنی، کمتر از سایر گریه ها، گوشخراش است و صداها به جای این که نومید کننده باشند، طاقت فرسا هستند. پیش از این گونه گریه، کودک انگشتش را می مکد و آب از لب و لوچه اش راه می افتد یا دست و پا می زند.
خستگی جسمی
گریه ناشی از خستگی با جیغ و شیون همراه است. این نوع گریستن تدریجاً شدت می گیرد و غالباً پیاپی و تودماغی است.
دلتنگی و بی حوصلگی
کودک با گریه ای توأم با ناله و هق هق و با زبان بی زبانی می گوید که:«من تنها و کلافه ام!» این اشکباری گاه تقریباً همچون نک و نال به نظر می آید و به محض از جا بلند کردن وی ، ناگهان ساکت می شود.
درد و رنج
این گریه غفلتاً با صدای زیر و جیغ مانند آغاز می گردد، اوج می گیرد، تا چهار ثانیه طول می کشد و کودک از نفس می افتد. بعد از گریه، مکثی طولانی به مدت هفت ثانیه پدید می آید تا نفس کودک دوباره به حالت اول برگردد. ممکن است دست و پای او حرکت نکند و سپس با حالت عصبی تکان بخورد. این گونه اشکریزی، یکسره و بی اختیار است.
بیماری
کودکان بیمار ناراحتیشان را با گریه پی در پی ابراز می دارند. صدای این گریه، ضعیف و تو دماغی بوده و معمولاً زیر و بمی اش کمتر از گریه درد آلود است. اگر چنین گریه ای با دگرگونی هایی در چهره و رفتار طفل آمیخته باشد، به سادگی می توان دریافت که از پیدایش بیماری خبر می دهد. امکان دارد صورت بچه برافروخته شده، بی حوصله به نظر برسد، از غذا خوردن خودداری کند ، دچار اسهال شود یا به بغل کسی نیاید.
قولنج ( دل درد)
اشکی که طفل از شدت دل درد می ریزد، علتش کاملاً روشن است زیرا طبق معمول مرتباً هر بعد از ظهر یا عصر از چشمانش اشک سرازیر می شود و به سادگی آرام نمی گیرد.
تندخویی ( تحریک پذیری)
کودکان تندخو گهگاه سراسر روز می گریند و بیشتر اوقات شب نیز با گریه بیدار می شوند. شیوه های آرام بخش در مورد اینها مؤثرتر از اطفالی است که گرفتار قولنج اند.
آرام کردن کودک
گاهی کودکان بی هیچ علت مشخصی اشک می ریزند. بعد از این که اطمینان یافتید که فرزندتان خسته، مریض و گرسنه نیست روش های زیر را امتحان کنید:
به محض گریستن کودکتان به نزد او بشتابید. طفلی که دچار «هیستری» است، آرامشش به دشواری صورت می گیرد. یکی از شیوه های آرام بخش زیر را به مدت تقریباً 10 دقیقه امتحان کنید.
هر چند که هیچ روش منحصر به فرد یا مطمئنی برای باز داشتن بچه از گریه نیست، اما معلوم شده تداخلات زیر، موفقیت آمیزتر از سایر روش ها بوده اند...
حمل بچه
پژوهش های انجام یافته نشان می دهند کودکانی که پدر یا مادرشان روزی سه ساعت آنها را بغل می کنند و یا آنها را داخل کالسکه به این طرف و آن طرف می برند ، کمتر گریه می کنند. هنگامی که بچه حمل می شود، گرما و تماس جسمی نزدیک سبب می شود کودک آرامش یابد.
حرکات موزون
بسیاری از بچه ها موقعی که حرکت داده شوند، دست از گریه بر می دارند. صندلی ننویی ، تاب ، کالسکه بچه، ماشین سواری و انجام حرکات موزون در کف اتاق، همگی حرکت های مایه آرامش اند. تعدادی از کارشناسان بر این باورند که این قبیل حرکات تکراری و موزون، نیاز کودک را به قابلیت پیش بینی تأمین می کند. اطمینان داشتن از رخداد آتی – مثلاً صندلی بعد از حرکت به عقب، به جلو بر می گردد- به نظر می آید به کودک کمک می کند تا احساس ایمنی و اطمینان خاطر بیشتر می کند.
قنداق کردن بچه
نوزادان در دوران جنینی درون زهدان گرم و نرم رشد می کنند و چیزی دورشان را می پوشاند، ولی این وضع، موقع تولد آنها، که با هوای کاملاً آزاد رو به رو می شوند، پایان می یابد. با قنداق کردن که عبارت از پیچیدن کودک در پتویی سبک است، می توان این احساس ایمنی را از نو زنده کرد و ضمناً این کار باعث می گردد که دست و پای او در امان بماند.
برای قنداق کردن بچه در خانه، پتوی نازکی را بردارید و گوشه آن را به اندازه پانزده سانت تا بزنید. سپس بچه را روی پتو بگذارید به طوری که سرش در بالای تا خوردگی قرار گیرد. بعد یک طرف پتو را روی تن بچه برگردانید، قسمت پایین پتو را روی پاهای او بکشید و آنگاه سمت دیگر را روی بدنش برگردانید. سرانجام بچه قنداق شده را روی شکم بخوابانید. اما چند هفته بعد از تولد، نوزادان ممکن است به خاطر قنداق شدن ، شدیداً گریه کنند چون در عوض راحتی، احساس محدودیت می کنند.
آوای آرام بخش
نوزادان با شنیدن آواهای موزون و یکنواخت که یادآور صداهایی هستند که در شکم مادرشان شنیده اند، احساس راحتی می کنند : صدای اقیانوس یا آبشار ، صدای ماشین لباسشویی یا خشک کن، صدای ضربان قلب و یا صدای جاروی برقی؛آنان از شنیدن موسیقی خوش آهنگ و آرام نیز لذت می برند و نوای آرام پدر و مادرشان را که برای آنها لالایی می خوانند، دوست دارند.
مکیدن راحت
کودکان، میل شدیدی به مکیدن دارند که نشان دهنده تمایلشان به غذا خوردن نیست. بیشتر وقت ها گریه آنها با مکیدن انگشتان یا مشتشان یا پستانک قطع می شود. از رهنمودهای تجربه شده زیر برای کاربرد موفقیت آمیز پستانک استفاده کنید: پیش از این که جیغ بچه بلند شود، پستانک را به دهانش بگذارید، ولی نوکش را به مواد شیرین (مانند عسل )آغشته نسازید تا از فساد دندان جلوگیری کنید.
بکوشید تا شش ماهگی ، پستانک را از سر کودک بیندازید- در این هنگام است که نیاز مبرم او به مکیدن برطرف می شود.
به خاطر داشته باشید مکیدن برای کودکان زیر شش ماه، گریستن را کاهش می دهد و به طفل یاری می کند که موقع خواب آرام تر باشد.
ماساژ
لمس کردن، یکی از شکوفاترین احساسات هنگام تولد نوزاد است. ضربه زدن به پوست کودک به آرامش او می انجامد و در بهتر خوابیدنش تأثیر دارد. عادت پسندیده این است که روزی یک بار، آنهم به مدت پانزده دقیقه، بدن بچه را ماساژ دهید و توجه داشته باشید که این عمل باید قبل از خواب و موقع حمام کردن او صورت گیرد فقط کافی است که کمی روغن بچه را در هر دو کف دستتان بریزید و به هم بمالید، سپس به کمک انگشتهایتان، با حرکت موزون، دایره هایی روی تن وی تشکیل دهید. یادتان باشد که به دست ها، پاها، صورت و سرش نیز روغن بمالید.آنگاه، یک دست یا پایش را نگه دارید و با دست آزادتان او را با ملایمت بگیرید و آهسته جلو و عقب ببرید و نوازشش کنید.
حتماً باید تا حدی که مایلید، به اندازه کافی فشار آرام وارد سازید. از نشانه هایی که کودکتان بروز می دهد، پی می برید که آیا دلش می خواهد بدنش را لمس کنید یا نه. چنانچه تمایلی به این عمل نداشته باشد، ناآرامی می کند، کمرش را خم می کند ، به سختی نفس می کشد و رنگ صورتش سرخ تر می شود. هر چند ممکن است از ماساژ محبت آمیز لذت ببرد. جدا از شادمانی که به این ترتیب نصیب کودک می گردد، نوازش کردن پوست وی، پیام هایی را به مغزش می فرستد تا مقدار هورمون ها و مواد شیمیایی مفیدی را افزایش دهد که برای مثال به کودک در جذب غذا، تحمل درد و تنظیم مقادیر کورتیزول( که هورمون فشار روانی است) کمک می کند.
اشیای دوست داشتنی
بسیاری از کودکان دوست دارند چیز نرمی را همچون لباس خواب مادر، پتوی نرم یا اسباب بازی مخملی را در آغوش بگیرند. پیش از رسیدن به هشت ماهگی، هنگام نوازش کردن کودکتان، چیز نرمی را کنار او بگذارید. به این ترتیب او بین آن شیء و تماس مهرآمیز شما ارتباطی قایل می شود.
امور روزمره
یک انگاره) الگوی) یکنواخت، ممکن است برای کودک شما آرام بخش تر از هر روش منفرد و تسکین دهنده باشد. به محض این که کودکتان را به خانه می آورید، چند کار ساده همچون استحمام روزانه در ساعت معین یا لالایی خواندن شبانگاهی پیش از خواب تسکین بخش است.
یاری آرامش بخش
گریه مدام بچه، باعث می شود که شما احساس ناراحتی کنید. لذا کودکتان احتمالاً این احساسات منفی را درمی یابد، شاید تعجب کنید که وقتی همسر، دوست یا مادربزرگ شما، کودک «تسکین ناپذیر» تان را در آغوش گیرند و فریادهایش را به طور معجزه آسایی آرام سازند، احساس آرامش بیشتری به شما دست می دهد ، سرحال تر می شوید و بهتر می توانید در قبال خواست های وی واکنش نشان دهید.
فریاد کشیدن
گاهی لازم است که بچه ها موقع خواب، احساسات درونی ناشی از خستگی یا تنش را با فریادهای بلند خود بروز دهند. خود این عمل برای طفل، تسکین بخش است. بنابراین چنانچه راهکارهای خارجی آرامش بخش، بی اثر بوده و یا خیلی برانگیزنده باشند، در این حالت ممکن است لازم باشد طفل مدت کوتاهی به تنهایی بگرید تا فشار روحی اش را فرو نشاند و آرام گیرد