شما نمی توانید بچه شاد و موفق و توانایی داشته باشید بدون آنکه فرزندتان اهل بازی باشد.بازی کمک می کند بچه ها خودشان را پیدا کنند، روابط اجتماعی را یاد بگیرند، مهارت های فیزیکی پیدا کنند و قواعد طبیعت، ریاضی و تفکر را یاد بگیرند.
با این حال بازی در هر سنی اقتضائات خاص خودش را دارد. در بازی باید سن کودک را به یاد داشته باشیم. او قرار نیست همه چیز را به‌طور کامل و صحیح انجام دهد. کودک باید اشتباه کند، شکست بخورد، ببازد و گاهی از دوستانش عقب بیفتد تا قاعده موفقیت و توانمندی را یاد بگیرد. بنابراین از خط دادن بیش از حد به کودک، به گونه‌ای که کنترل بازی در دست شما قرار بگیرد، خودداری کنید.
از طرف دیگر اسباب‌بازی‌های گرانقیمت، خلاقیت کودک را افزایش نمی‌دهد. کودک هرگز به قیمت یک اسباب‌بازی نگاه نمی‌کند. حتی ممکن است جذابیت بازی‌کردن با یک تکه چوب برای او بسیار بیشتر از اسباب‌بازی گرانقیمت و ارزشمندی باشد که شما خریده‌اید.
در خرید پیش از هر کاری به ایمنی اسباب‌بازی و سپس عملکرد آن دقت کنید. نکته بعدی این است که مهم‌تر از هر چیز برای کودک، بازی کردن با بزرگ‌تر‌هاست. فرزندتان را برای بازی کردن به مهدکودک و بازی های کامیپوتری و شهربازی نسپارید. برای او وقت بگذارید حتی به اندازه یک ساعت در روز.
فقط در اختیار او باشید و با او بازی های پرتحرک و خلاقانه داشته باشید. یک ساعت در روز همسن بچه ها شدن هیچ خدشه ای به جایگاه پدر و مادری شما یا اوقات فردی یا وجهه اجتماعی تان وارد نمی کند!