سال ۲۰۰۱ یک استاد دانشگاه آیووای شمالی مشغول کمک در مزرعه دوستش بود که در راه برگشت متوجه چند سیلوی بزرگ (انبارهای غله) شد که با زیبایی تمام در آن جاده قد کشیده بودند. او که قبلا صخره نوردی و یخ نوردی کرده بود به این فکر افتاد که آیا می توان از این سیلوها هم بالا رفت؟
این ایده اولیه او بود که سبب شد در سرمای منفی ۲۶ درجه زمستان به این فکر بیفتد که کاری کند تا دیواره سیلوها یخ بزند تا بتوان روی آنها یخ نوردی کرد.
حالا یک جور ورزش جدید ابداع شده و بعد از چند فصل تمرین، او به خوبی آموخته که چطور می توان کاری کرد که دیواره سیلوها در زمستان یخ بزند تا برای بالا رفتن با تجهیزات مناسب شود. سیلوهایی که اندازه یک ساختمان ۸ طبقه هستند.
نتیجه این شده که افراد زیادی برای سیلونوردی به این منطقه می آیند و از بالا رفتن از این برج های یخ زده لذت می ببرند.