همانطور که می دانید، سیستم های مختلفی نظیر "سنسور کینکت مایکروسافت" و "لیپ موشن" وجود دارند که با فناوری های پیشرفته شان قادرند حرکات دست یا بدن فرد را تشخیص داده و امکان تعامل او را با واسط کاربری یک سیستم کامپیوتری فراهم کنند. اما نکته این جا است که این واسط کاربری، عموما غیر از یک سری علایم صوتی یا بصری، بازخورد خاصی به فرد نمی دهد. حال محققین دانشگاه بریستول موفق شده اند یک فناوری را توسعه دهند که از طریق آن، فرد می تواند اشیا مجازی را در هوا لمس کند.
این فناوری که به آن سیستم فوق لمسی نیز گفته می شود، مجموعه ای از مبدل های فراصوتی را برای هدفش به کار می گیرد. این مجموعه، در حقیقت شبکه ای از بلندگوهای فیزومتریک است که وظیفه تولید امواج مافوق صوت را بر عهده دارد، همان امواجی که به پزشکان برای اسکن جنین در رحم مادر کمک می کنند.
این شبکه مبدل های مافوق صوت، لایه نازکی از لرزش های فراصوتی را در فضای بالای نمایشگر ایجاد می کند. این لرزش های بسیار ریز، در مجموع، حس لمس کردن را بر روی پوست فرد به وجود می آورند.
بازخورد لمسی مفهوم جدیدی نیست. تقریبا در تمام تلفن های هوشمند امروزی، انواعی از این بازخورد های لمسی به کار می روند. همان لرزش های ناچیزی که زیر انگشتانتان هنگام شماره گرفتن حس می کنید، نوعی باز خورد لمسی به حساب می آید. اما محققین به دنبال این هستند که بتوانند این بازخورد را در فضای بالاتر از نمایشگر برای فرد ایجاد کنند. این کار هم به کمک تولید لایه فراصوتی و ایجاد چندین نقطه بازخورد همزمان صورت می گیرد، به طوری که فرد در هر یک از آن نقطه ها یک لمس متفاوت خواهد داشت.
هدف نهایی از توسعه چنین فناوری هایی به کار گیری آن ها در کنار سایر سیستم های لمسی است. به طوری که این بازخورد های لمسی در هوا، طوری با سایر فناوری های لمسی ادغام شود که به سادگی و سهولت استفاده از دستگاه ها، آسیب نزند.