اگر مردان به طور طبیعی از زنان پرخاشگرتر باشند شاید هورمون جنسی تستوسترون مسئول باشد. با اینکه بدن مردان و زنان این هورمون را تولید می کند اما در مردان به مقدار بیشتر از زنان تولید می شود. تقریبا با هر مقیاسی مردان از لحاظ جسمانی پرخاشگرتر از زنان هستند.حتی در زمین بازی همواره شاهد تفاوت های جنسی هستیم که به موجب آن پسرها رفتار پرخاشگرانه بیشتر از جمله بازی ، جنگ و دعوای بیشتری را نشان می دهند. علاوه بر این پرخاشگری جسمانی با سطوح بالاتر هورمون جنسی مردانه ی تستوسترون در مردان و زنان ارتباط دارد . اما نباید تستوسترون را به صورت نوعی سوئیچ خاموش و روشن برای پرخاشگری در نظر بگیریم . نقش تستوسترون در رفتار پرخاشگرانه بسیار پیچیده تر است.
نقش تاثیرات زیستی در رفتار نقش یابی جنسی هر چه که باشد باید یادآور شویم که زیست شناسی سرنوشت نیست . اغلب مراجع در این حوزه قبول دارند که عوامل زیستی و محیط اجتماعی در پرورش دادن رفتار نقش یابی جنسی تعامل می کنند. امکان دارد که عوامل زیستی یا گرایشی را به وجود آورند که احتمال پدیدار شدن رفتارهای نقش جنسی کلیشه ای را افزایش دهند. مانند بازی جنگ و دعوای بیشتر و رفتارپرخاشگرانه در پسرهت و مردان. بازی پسرها رقابت جویانه تر نیز هست در حالی که سبک بازی دخترها بیشتر مشارکتی است.در ضمن نباید نقش یادگیری فرهنگی را در توجیه کردن تفاوت های جنسی در پرخاشگری نادیده بگیریم.