برنامه روزانه مهمترین رکن زندگی
همه ما دقیقا از همان روزهای اول مدرسه خواندن ساعت را یاد گرفتیم و هر کدام از ما ساعتهایی به رنگهای مختلف داشتیم . می توان گفت که داشتن ساعت مچی برای خیلی از افراد عادت شده است اما شاید از همان کودکی یاد نگرفتیم که ساعتهای روزانه را چگونه تقسیم بندی کنیم. یکی از نکات مهمی که والدین باید توجه داشته باشند این است که به فرزندانشان بیاموزند، زمان منظمی برای غذا، تکالیف روزانه و وقت خواب داشته باشند. اگر فرزندان بدانند این قوانین تغییر ناپذیر است و باید هر کاری را در زمان خاصی انجام دهند، این امر باعث می شود که از وظایفش سر پیچی نکند و علاوه بر اینکه از کودکی یاد می گیرند، منظم باشند به مرور زمان این امر در آنها نهادینه می شود و مطمئنا در بزرگسالی فرد موفقی خواهد بود.
پیمانهایی میان کودکان و والدین
یادمان باشد، قول و قرارهایی که با کودکانمان می گذاریم منطقی و قابل اجرا باشد. قبل از اینکه با فرزند خود قول وقراری بگذاریم، مطمئن باشیم که این امر برای سن وسال او مناسب است و از توان او خارج نیست. باید به این نکته توجه داشته باشیم که هر چه فرزندتان بزرگترمی شوند، نیاز به استقلال بیشتری دارند. در مقابل فکر می کنند که والدین باید به آنها حق تصمیم گیری بدهند و در برابر تصمیم های معقولانه آنها انعطاف پذیری بیشتری نشان دهند. اما یک نکته مهم این است که کودکان نباید راه گریز از قوانین را پیدا کنند در غیر اینصورت کودکان برای اجرای قوانین انگیزه ای نخواهند داشت.
وسوسه ها را حذف کنید
یکی از عاداتی که معمولا اکثر کودکان دارند بی میلی نسبت به غذا است. معمولا والدین از اینکه کودکانشان نامنظم غذا می خورند و غذا را در گوشه لپ شان انبار می کند، شکایت دارند. در اغلب موارد کودکان قبل از غذای اصلی ، هله هوله هایی می خورند و نسبت به غذایی که باید بخورند، بی میل می شوند. در این صورت بهتر است، این نوع مواد غذایی را از دسترس کودکان خارج کنیم چرا که کودکان معمولا به این مواد غذایی علاقه دارند و در مواردی حتی ساعت ها گریه می کنند تا آن را داشته باشند.
از جملات و کلمات بهتری استفاده کنیم
زمانی که کودک شیطنت هایش ما را آزار می دهد، بهتر است صدای خود را بالا نبریم و از کلمات مناسب استفاده کنیم و به جای آنکه مدام به او بگوییم چه کاری انجام ندهد، سعی کنیم از جملات بهتری استفاده کنیم. به طور مثال در هنگام بازی به جای اینکه به او بگوییم اسباب بازی دوستت را نگیر ، سعی کنیم اورا متقاعدکنیم که این بازی نوبتی است و الان نوبت دوستش است که بازی کند.