استعدادیابی کودکان و بزرگسالان، کارآفرینی و استارت آپی دانش آموزی و دانشجویی

نظرات درباره روش هاي انضباط کودک از فردي به فرد ديگر متفاوت است. انضباط کليدي براي موفقيت در هر سني و در هر زمينه اي است. اما اين امر در کودکان بيش از حد مهم است. فرآيند انضباط کودک بايد از سن خيلي پايين شروع شود. کودک خردسال مانند خاک رس نرم است که مي توان به هرشکلي با توجه به نوع تربيت والدين خود در بيايد. به عنوان پدر و مادر، در ما يک مسئوليت نهفته است که شکل درست و کاملي را براي ذهن کودک خود طراحي کنيم. روش انضباط ممکن است براي هر کودک يا در هر آداب و رسوم خانوادگي متفاوت باشد. اما نظم و انضباط براي پرورش ارزش ها، رفتار درست و يک شخصيت کامل براي هر کودکي مورد نياز است. جاي تعجب نيست که گفته مي شود که يک کودک منظم آينه رفتار پدر و مادرش است. در زير ليست روش هاي انضباط که توسط والدين در سراسر جهان استفاده مي شود، آورده ايم.

فنون انضباط

همانطور که قبلا اشاره شد، نوع انضباط در هر آداب و رسوم و شيوه تربيت پدر و مادر متفاوت است. به عنوان والدين، يک گرايش طبيعي براي اتخاذ انضباط وجود دارد. اما گاهي اوقات فرزندان پس از اينکه خود پدر و مادر ميشوند روشي کاملا مخالف با روش پدر و مادر خود راترجيح مي دهند. در ادامه انواع روش هاي مرجع اعمال نظم و انضباط گفته شده است.

تنبيه فيزيکي

اين يکي از شايع ترين روش هاي انضباط است که توسط والدين در نسل هاي مختلف مورد استفاده قرار مي گرفته است. اما اختلاف نظرهاي عمومي در زمان حاضر در اين باره وجود دارد. روانشناسان کودک مي گويند که تنبيه فيزيکي ممکن است در دراز مدت اثرات جسمي و رواني در کودک ايجاد کند. به طور سنتي تنبيه کردن جسمي به عنوان بهترين روش نظم و انضباط در نظر گرفته مي شده است. در اينجا فرض بر اين است که کودک به راحتي مي تواند به ياد درد که هنگام سوء رفتار خود در اثر تنبيه داشته است بيفتد و اين کمک خواهد کرد که از اشتباه مشابه در آينده خودداري کند اما امروزه اين نظر به صورت کامل رد شده است.

آموزش سکوت

گاهي اوقات، روش اين است که براي متوجه کردن کودک تماس و محبت خود را از کودک قطع کنيد. کودک هر بار که به انزوا و سکوت برود اين را درک مي کند که رفتاري اشتباه داشته است. کودک به طور کلي آرزو دارد که عشق و محبت مداوم را از پدر و مادر و يا سرپرست خود دريافت کند. محروميت ناگهاني از ارتباطات شايد باعث شود که کودک اشتباه خود را درک کند. گرچه به طور کلي روانشناسان کودک ميگويند که اين روش ممکن است برخي اثرات بلند مدت در ذهن کودک ايجاد نمايد و کودک در بزرگسالي در حفظ روابط صميمي با افراد ديگر دچار مشکل خواهد شد.

تشويق مثبت

براي برجسته کردن رفتارهاي مثبت کودک به طور مکرر کودک را تشويق کنيد و گاهي به او هديه بدهيد. کودک که پاسخ مثبت را از پدر و مادر خود دريافت مي کند، به احتمال زياد سعي مي کند که رفتارهاي خود را به سوي يک کودک نمونه ببرد. در اينجا بايد بسيار مراقبت کرد که کودک تبديل به يک فرد مادي گرا نشود و بايستي براي برخورد با سوء رفتارهاي او بايد طور خصوصي در مورد چگونگي رفتارش صحبت کرد.

زمان استراحت

اين روش شامل سلب کودک از تماشاي تلويزيون، بازي کردن با کامپيوتر، خوردن شام با خانواده و غيره در زماني که کودک رفتار اشتباهي داشته است. او ممکن است يک توضيح کوتاه در مورد اشتباه خود بدهد و پس از آن به انزوا برود. با اين حال والدين بايد اطمينان حاصل کنند که کودک از اين موضوع دچار ترس و وحشت نشده باشد. والدين بايستي زمان اين تنبيه را در صورتي که کودک به آن پاسخ مثبت نشان ميدهد را کاهش دهند.

امتيازات حياتي را به خاطر داشته باشيد

من مي دانم که اين مقاله بدون اشاره به نکات و روش هايي که براي ايجاد يک رابطه سالم بين والدين و کودک لازم است، پايان نمي پذيرد. در اينجا نکاتي که والدين بايد به خاطر داشته باشند را مي گويم.

- هرگز سر فرزندان خود فرياد نزنيد. اين ممکن است به طور هميشگي ارتباط شما را با فرزندتان از بين ببرد و همچنين باعث ايجاد رفتارهاي نادرست در کودک شما بشود. والدين بايد مودب و محکم با کودکان خود صحبت کنند.
- هيچگاه ايجاد گرسنگي را به عنوان بخشي از روش انضباطي قرار ندهيد.
- هرگاه که با فرزند خود درباره سوء رفتارش صحبت مي کنيد اطمينان حاصل کنيد که به يک راه حل نيز براي رفتارش اشاره مي کنيد.
- مراقب تبعيض بين کودکان در حالي که تلاش مي کنيد به آنها نظم و انضباط بياموزيد باشيد.

ضروري است که پدر و مادر بر سر انتخاب اقدامات انضباطي با يکديگر موافق باشند. اگر پدر يا مادر آشکارا مخالفت خود را با روش انضباطي نشان دهد، مشخصا کودک از اين وضعيت بهره اي نخواهد برد.والدين بايد منطبق بر ماهيت روش انضباطي توسط خودشان رفتار کنند. در صورتي که يک کودک سوء رفتار از خود نشان مي دهد بايد بلافاصله اصلاح شود و همواره بهترين و اولين روش صحبت کردن با کودک و آگاه کردن او است. اگر کودک را ناآگاه فرض کنيد مدت بيشتري زمان لازم خواهد داشت تا به آگاهي و تربيت کامل برسد. کودکان آگاهي و شعور کافي را دارند اگر آن را هرچه زودتر بيدار کنيد.