بسیاری از افراد، تب نوزاد را در روزهای نخستین امری طبیعی تلقی می‌كنند، اما واقعیت چیز دیگری است.
به عنوان یك اصل این نكته را از یاد نبرید كه هر نوع افزایش یا كاهش درجه ی بدن نوزاد بسیار مهم است و نباید از كنار آن به راحتی گذشت. از همه مهم‌تر، هر نوع تب را در نوزاد خودسرانه درمان نكنید.
اگر نوزاد تب دارد، باید در تمامی بدن وی به دنبال عفونت گشت. به همین دلیل پزشكان در هر نوع تبی، از خون، ادرار، ترشحات بند ناف و ... نوزاد نمونه می‌گیرند و به آزمایشگاه می‌فرستند.
بستری شدن نوزاد در بیمارستان در این شرایط ،امری بسیار حیاتی است، زیرا اگر نوزاد عفونت خونی داشته باشد، در كوتاه‌ترین زمان وی را از پا درمی‌آورد.
در بسیاری از موارد، ذات‌الریه علت تب نوزاد است كه در این مواقع، نوزاد علاوه بر تب دچار علائم دیگری است كه از مهم‌ترین آنها می‌توان به تنفس‌های صدادار و تند، تو كشیده شدن عضلات بین دنده‌ای، منقبض شدن عضلات گردنی و خس خس سینه اشاره كرد.
اگرچه بیش از نیمی از نوزادان در بدو تولد كاهش دما را تجربه می‌كنند، اما تكرار این موضوع در روزهای پس از تولد خطرناك است.
نوزادان در مقایسه با بالغین به راحتی حرارت بدن خود را از دست می‌دهند. علت این امر بزرگ‌تر بودن سر نوزاد در مقایسه با كل بدن و همچنین كم بودن چربی زیر پوست او و بیشتر بودن سطح بدن است.
75 درصد حرارت بدن نوزاد از طریق سر اتلاف می‌شود. از این رو دمای اتاق نوزاد حتما باید مورد توجه قرار گیرد و بین 18 تا 20 درجه سانتی‌گراد تنظیم شود.
یكی از علل مهم مرگ نوزادان، كاهش دمای بدن است كه "هیپوترمی" گفته می‌شود.
اگرچه بیش از 50 درصد نوزادان در بدو تولد كاهش دما را تجربه می‌كنند، اما تكرار این موضوع در روزهای پس از تولد خطرناك است.
هیپوترمی موجب افزایش سوخت و ساز در بدن نوزاد می‌شود و نیاز به اكسیژن را بیشتر می‌كند و این مساله موجب تنگی نفس در نوزاد می‌شود.
از طرفی عوارض این كاهش دمای بدن، خود را به صورت بی‌حالی، سردی پوست، اجتناب از شیر خوردن، كاهش تحرك و افزایش خطر عفونت نشان می‌دهد.
از طرفی بالا بودن دمای بدن نوزاد بالاتر از 39 درجه كه تب تلقی می‌شود، از علائم عفونت است و چنانچه با بیقراری یا خوب شیر نخوردن و بی حالی نوزاد همراه باشد، از نشانه‌های بسیار خطرناك است.