روان شناسان می گویند، مكيدن انگشت توسط كودك معمولاً وسيلهاي براي تسكين هيجانات است. انگشت مكيدن، ناخن جويدن، جويدن سرمداد و خودكار يكي از رايجترين اختلالات رفتاري در بين كودكان و نوجوانان است. مكيدن انگشت توسط كودك معمولاً وسيلهاي براي تسكين هيجانات است و به عنوان نشانهاي از احساس ناامني، كمبود مهر و محبت باشد و ممكن است اين عادت نامطلوب ادامه پيدا كند.
اگر مكيدن انگشت شست به صورت جدي براي مدت طولاني ادامه پيدا كند ممكن است، مانع رشد طبيعي دندان كودك شود و موجب تغيير شكل طبيعي دندانها شود. ماليدن ماده تلخ يا تند روي شستهاي كودك و پيچيدن تكهاي پارچه دور انگشتان كودك نميتواند، روش مطلوب و مؤثري باشد. به طور كلي به تدريج تمايل كودك به مكيدن انگشت كمتر ميشود و زماني كه كودك به سن 5 سالگي ميرسد، اين عادت بسيار كم اتفاق ميافتد يا اين كه به كلي از بين ميرود به خصوص در بين كساني كه از سينه مادر تغذيه شدهاند. از هرگونه تهديد، تنبيه، سرزنش و تحقير كودك بايد خودداري كرد زيرا سودمند نخواهد بود. پارچه بستن به انگشت، استفاده از مواد رنگي، شيميايي و ادويه براي ترك اين عادت نيز چندان مطلوب نيست.