زمانيکه در زندگي، استعداد ما تعريف و تبيين گردد و چنانچه فعاليت مابه صورت گروهي باشد در کنار چشم انداز فردي، چشم انداز مشترک (Joint Vision) نيز فراروي ما قرار گيرد تصميم گيري ما با گذشته متفاوت خواهد بود که ما به اين نوع تصميم گيري تصميم گيري واکنشي مي گوييم، به این مفهوم که تنها در مسير حرکت خود به سوي موفقيت زندگي، تنها به کنشهايي واکنش نشان مي دهيم که در مسير استعداد ما باشند، در واقع اکثر مسائلي که روزانه با آنها درگير هستيم در مسير چشم انداز ما هيچ اهميتي ندارند. آمارها مبين اين واقعيت تلخ است که حداقل پنجاه درصد از فعاليت هاي روزانه اکثر ما شامل مواردي است که هيچ تاثيري در زندگي ما ندارند و صرفاً وقت گذراني و تکرار عادت است. بالطبع با حذف انجام امور زائد در طي شبانه روز، زمان کافي براي پرداختن به مسائل مهم زندگي فراهم مي شود. واقعيت آن است که انسانهاي بزرگي که در زندگيشان اهداف بزرگي را در سرپرورانده و به منصه ظهور رسانيده اند نيز به سان ما در طي شبانه روز بيست و چهار ساعت زمان در اختيار داشته اند نه کمتر و نه بيشتر. تنها مزيت آنها اين بوده که طرز استفاده از اين گنجينه را مي دانسته و به کار برده اند اين همان چيزي است که بايد به کودکان و دانش آموزان خود آموزش دهيم.