والدین موظفند به فرزندانشان آداب معاشرت را بیاموزند و مواردی را كه در ارتباط با دیگران باید رعایت كنند، یاد بدهند.
برای مثال به فرزندانتان یاد دهید در زمان گفت و گو با دیگران در مورد مسخره كردن اشتباهات دیگران، داستانهای غیراخلاقی، بیماریهای دیگران كه مشابه بیماری شخصی است كه با او در حال گفت و گو است، جزئیات خصوصی زندگی دیگران، خوش شانسی خود در مقابل بداقبالی دیگران، مكالمه هایی كه با عباراتی مثل « من كه بهت گفته بودم ... » شروع میشود، اشاره به ناتوانی و مرگ از سر شادی و بیخیالی و مقدار درآمد والدین، هرگز صحبت نكنند.
همچنین به فرزندان خود موارد زیر را بیاموزید :
1 - به كودكان خود مجموعهای از كلمات مودبانه همچون : لطفا، اگر ممكن است، بفرمایید و... را یاد دهید.
2 - به آنها یاد دهید وقتی به كسی معرفی میشوند، رفتارهای مودبانهای همچون از جا برخاستن، سلام كردن، لبخند بر لب داشتن و دست دادن داشته باشند.
3 - بدانند وقتی كسی به آنها لطف میكند، سپاسگزاری كنند.
4 - مسوولیتهای كوچك به فرزندانتان بدهید تا در آینده بتوانند مسئولیتپذیر شوند. ( آب دادن به گلها، پختن غذاهای ساده، اتو كردن لباس و ... )
5 - فرزندان خود را راحتطلب بار نیاورید. ( هر كاری را برایشان انجام ندهید. )
6 - اگر اشتباهی كردند یا باعث زحمت برای كسی شدند، معذرت خواهی كنند.
7 - شایسته است كودكانتان عفت كلام داشته باشند و از بیان بعضی كلمات خجالت بكشند. در معاشرت با دیگران والدین میتوانید كودكانتان را عادت دهید تا با احترام به اشخاص پاسخ دهند. در عوض گفتن « هوم »، « هان » بهتر است « بله »، « خیر » و « حتما » بگویند.
8 - پاسخ یك كلمهای بیش از حد صریح است؛ اضافه كردن چند لغت به لطافت صحبت میافزاید. كودك باید تكیه كلامها را از جملات خود حذف كند، چرا كه تكیه كلامها به طور كلی خسته كننده است. همچنین كودكان باید بدانند مكث كردن ( نه طولانی ) در حین صحبت خوب است، چرا كه باعث فكر كردن قبل از شروع صحبت میشود.
9 - فرزندتان را تشویق كنید واضح صحبت كند، چراكه زیر لب سخن گفتن فاقد گیرایی بوده و هوش و ذكاوت وی را زیر سوال میبرد.