استعدادیابی کودکان و بزرگسالان، کارآفرینی و استارت آپی دانش آموزی و دانشجویی

تابستان با گرمای شدیدش از راه رسیده است.
همان طور که ماهی ها برای ادامۀ حیات نیاز به بازگشت به محیط اصلی شان دارند، بسیاری از کودکان نیز از شیرجه زدن در آب دریا، استخر، دریاچه و رودخانه ها لذت می‌برند، دوست دارند در گل ولای راه بروند، دست و پا بزنند و یا شنا کنند.

اما بعضی از بچه ها لب ساحل می‌مانند.
چرا آنها از آب می‌ترسند؟

همه ما از آب می‌آییم...
همۀ ما اولین ماه های حیات مان را درون آب گذرانده ایم، و در مایع آمونیاکی، در گرما بدن مادرمان شناور بوده ایم.
بنابراین احساس آرامشی که از درون آب بودن به ما دست می‌دهد، دور از طبیعت مان نیست.
آب، برخی از بچه ها، چه کوچک و چه بزرگ را می‌ترساند.
مادر پریسیلیا کوچولوی دو و نیم ساله، که حیران و سرگشته شده است، مشکلش را این طور بیان می‌کند: «او خیلی از آب می‌ترسد، چه از آب استخر، چه از آب دریا، حتی در حمام هم فقط تا زمانی آرام است که آب با صورتش تماس پیدا نکرده است.»

همۀ بچه ها از آب لذت نمی‌برند
در بیشتر مواقع، آب برای اکثر افراد به معنای لذت و سرخوشی است.
فرو رفتن در آب حمام پوست نوزاد را تحریک می‌کند و باعث احساس خوشایندی برایش می‌شود که این حس خوشایند را با لبخند یا غان و غون کردن، ابراز می‌کند.

با این حال، به نظر نمی‌رسد که همۀ نوزادان از این وضعیت لذت ببرند و احساس شادی کنند، برخی از نوزادان با اولین تماس انگشت پای شان با آب خیلی سریع به شما می‌فهمانند که از آب خوششان نمی‌آید.

برخی روان شناسان اعتقاد دارند که این ترس زودرس از آب ناشی از آزردگی روحی خاصی هنگام تولد است؛ پارگی کیسۀ آمنیوتیک می‌تواند عامل بروز شرایط بسیار پر استرس و نگران کننده برای نوزاد بشود و این موضوع در حافظه اش بماند.

برای مأنوس شدن با آب، راه حل آموزش است
گاهی اوقات، برخی از پدر و مادرها از فرزندشان تعجب می‌کنند، اصولاً نوزاد از چهار ماهگی می‌تواند در آب شنا کند، یا در دو سالگی مانند یک ماهی در آب حرکت می‌‌کند، اما همین نوزاد در تابستان، از لب استخر و یا خصوصاٌ دریا عقب عقب برود.

در واقع، خو گرفتن با آب هم یک آموزش است، دقیقاً مثل زمانی که شما می‌خواهید دیگر از پوشک برای نوزادتان استفاده نکنید و به او آموزش می‌دهید. اغلب بچه ها دوره های مهم و عمدۀ آموزشی را پشت سر می‌گذراند.

شرایط برای شنا در دریا واقعی تر است، زمانی که کودک بزرگتر شده، می‌تواند از حرکت موج ها، سر و صدا و عظمت دریا آگاه شود، و همین موضوع ممکن است او را بترساند.

چرا برخی از بچه ها از آب می‌ترسند؟
از لحاظ تئوری، کودک تا قبل از 4 ماه ترس را احساس نمی‌کند.
بعد از این سن، چندین علت برای ترس از آب وجود دارد. هر کودک ماجرای خاص و دلایل خاص خودش را برای ترس از آب دارد.
یک خاطرۀ بد:

ممکن است او تجربه های ناخوشایندی از آب داشته باشد.
بدون اینکه خودش بداند، کودک آن تجربۀ ناخوشایند را در حافظه اش نگه داشته و هر بار که موقعیت جدیدی برای تماس با آب برایش ایجاد می‌شود، این خاطرۀ ناخوشایند زنده می‌شود و او را می‌ترساند.
برای مثال، ممکن است زمانی که خیلی کوچک بوده، وارد آب خیلی داغ شده باشد، یا یک فنجان نوشیدنی خیلی داغ نوشیده باشد، شاید هم زمانی که سرش را داخل آب فرومی‌برد، عفونت گوش شرایط دردناکی را برایش ایجاد کند.

تجربه ای ناخوشایند در مدرسه:
ممکن است که ترس از آب دیرتر و به طور ناگهانی بروز پیدا کند، شاید یک روز که از استخر مدرسۀ بیرون می‌آید، بد خلق و ناراحت باشد.
شاید توسط یکی دیگر از بچه ها به داخل آب پرتاب شده باشد، شاید سرش را زیر آب نگه داشته باشند یا به زور مجبورش کرده باشند که به درون استخر شیرجه بزند.

حتی ممکن است دیگران او را در آب مورد تمسخر قرار داده باشند.
آب شبیه به کابوس است:
در برخی زمان های رشدش، خصوصاٌ از دو سالگی به بعد، ممکن است ترس کودک از آب دریا شروع شود، خصوصاً اگر آب دریا را قورت داده باشد.

بنابراین او قربانی تخیل طغیان کننده اش است، در واقع او برای تفاوت قائل شدن میان واقعیت و تخیل دچار مشکل شده است.
در این مثال می‌توانیم نمونۀ لودویک را ذکر کنیم، پسر بچۀ شش ساله ای که هر بار از حمام وحشت می‌کند زیرا تصور می‌کند که سیفون حمام او را به داخل خواهد کشید.

یک بیماری روانی:
گاهی اوقات، خصوصاً اگر کودک از قبل هیچ ترسی نداشته است، ترس از آب به طور ناگهانی مانند یک بیماری داخلی بدون هیچ ارتباط خاصی با آب ایجاد می‌شود.

دلایل این ترس را باید در محیط زندگی (اساس کشی، تولد یک خواهر یا برادر، جدایی والدین و...) جستجو کرد یا خیلی سریع یک برنامۀ آموزشی دیگر (مثلاً آموزش راه رفتن و...) برای او ترتیب داد.

ترس از آب از یکی از والدین:
این یکی از دلایل شایع ترس از آب در بین کودکان است، زیرا بسیاری از بزرگترها (طبق آمارها یک چهارم افراد بزرگسال) خودشان از آب می‌ترسند.
بنابراین ممکن است یکی از والدین، حتی بدون اینکه ترسش را ابراز کند، این احساس را به فرزندش منتقل کرده باشد.

آب هراسی یا هیدروفوبی:
برخی از افراد از آب و برخی دیگر از عنکبوت یا مار می‌ترسند ، حتی ممکن است قبلاً این حشرات را ندیده باشند.
بنابراین، این ترس یک فوبی واقعی است، یعنی یک ترس بی دلیل، که ممکن است هیچ ربطی به خاطرۀ ناخوشایندی از آب نداشته باشد.