استعدادیابی کودکان و بزرگسالان، کارآفرینی و استارت آپی دانش آموزی و دانشجویی

استعداد در حقیقت يک نرم افزار ويژه و منحصر به فرد است که روي سخت افزار وجودي ما نصب شده است و اين مائيم که بايد با فعالسازي کليدهاي on (روشن) off (خاموش)، توانايي هاي خود را افزايش دهيم.

در مقوله استعداديابي و استعداد پروري علاقه که جوهر جهان هستي است نقش مهم و تعيين کننده اي دارد و در واقع يک محرک و يک عامل ميان بر براي کشف دروني انسانهاست، چرا که زمانيکه استعداد،کاري در ما زياد باشد مهر و علاقه وافري نسبت به آن پيدا مي کنيم که شما را به وادي عشق مي کشاند:

هر کسي را بهر کار ساختند مهر آن را در دلش انداختند

بعد از يافتن استعداد نيز با عشق مي توانيم استعداد خود را در مسير رشد قرار دهيم و به آن تکامل ببخشيم.

افلاطون، که از فلاسفه بسيار معروف يونان به شمار مي رفت چنان با سبک شاعرانه و دلنشيني سخن مي گفت که انسان را گويي در احلام شيرين فرو مي برد و به شدت مجذوب خود مي کرد و يا لويي پاستور ماداميکه در مدرسه بود به درسها علاقه اي نشان نمي داد و لذا از نظر همه دانش آموز کم هوشي تلقي مي شد اما با شرکت وي در کلاسهاي شيمي که توسط استادي عالي اداره مي شد زندگيش دچار تحول شد او مجذوب شيمي شد و به سختي مشغول کار در اين زمينه گرديد به گونه اي که در سنين بين بيست تا سي سالگي به دليل انجام آزمايشهاي بسيار مهم و بنيادي در اين رشته به شهرت زيادي دست يافت که از آن پس مي توان به کشف موجودات ذره بيني به نام باکتري با ميکروب به عنوان عامل اصلي بيماريهاي گوناگون و همچنين ابداع روش پاستوريزه به منظور جلوگيري از فساد نيز اشاره نمود.

همانگونه که مي دانيم يکي از بخش هاي مهم توسعه استعداد، در مدارس صورت مي گيرد. در کشورهاي پيشرفته به لحاظ علمي و آموزشي در ابتداي ورود کودک به مقطع دبستان از وي آزمونهاي استعداديابي به عمل مي آيد و سپس متناسب با استعداد تشخيص داده شده فرد تحصيل را شروع مي کند، مثلاً اگر استعداد ورزشي بالايي داشته باشد به مدرسه فوتبال معرفي مي شود. اگر استعداد خلاقيت هوش فني بالايي داشته باشد به مدرسه هنرهاي زيبا رهنمون مي گردد. به تعبير زيباي يکي از متخصصان تعليم و تربيت، در مدارس فرايند تفکر، پرسشگري و پژوهش بايد آموخته شود نه اينکه صرفاً ذهن دانش آموز به يک کتابخانه کوچک مبدل شود.

توسعه استعداد پس از مرحله تشخيص، به تدوين چشم انداز بستگي دارد. گاهي تصور مي کنند داشتن چشم انداز يک چيز غيرواقعي و تلقين است در حاليکه چشم انداز، بارزترين و کليدي ترين عامل در رشد و توسعه استعدادهاست و البته به معناي حرکت ناگهاني و آني نيست بلکه در اين مسير حرکت آهسته و پيوسته نياز است.