|
دوستان و همسالان از عوامل مؤثر تربیت كودك هستند. برخلاف رابطه كودك با پدر و مادر، رابطه با دوستان، رابطه‌ای همراه با تساوی و برابری است و بر تفاهم متقابل استوار است. كودك و نوجوان، بسیاری از هنجارهای جامعه از جمله الگوی همكاری، دوستی و علاقه متقابل را از دوستان و همسالان یاد می‌گیرد. آنچه را كه جامعه‌شناسان «اخلاق»، همكاری می‌نامند، كودك در جمع دوستان و همبازی‌های خود تمرین می‌كند. برخی از جامعه‌شناسان معتقدند كه تأثیر افراد هم سن‌وسال عمیق‌تر از تأثیر بزرگسالان است. چرا كه فاصله سنی زیاد، درك تلقینات بزرگان را برای كودك دشوار می‌سازد و توصیه‌های آنان را برای وی یك امر تحمیلی و تلقینی می‌سازد كه بدون فهم و درك باید آنها را بپذیرد. ولی چیزهایی را كه از دوستان هم‌سال فرامی‌گیرد، از طریق تفهیم و تفاهم بوده و در نتیجه ریشه‌دارتر است.
|