شاید فکر کنید بچهها، اضطرابهای کوچک و گذرایی دارند که آنها را زیاد آزار نمیدهد. اما باید بگوییم که این فکر از بیخ و بن غلط است.
متخصصان دانشگاه ویسكانسین آمریكا متوجه شدهاند که مغز کودکان مضطرب با همسالان غیرمضطربشان متفاوت است و این تفاوتهای مغزی روی توان ذهنی و ادراكی آنها تاثیر میگذارد.
كودكان وقتی تحت استرس شدید و مداوم زندگی میكنند در آزمونهای حافظهای محیطی، كارآیی ضعیفتری دارند. آنها همچنین در انجام تستهای مربوط به حافظه كوتاه مدت نیز بیشتر دچار مشكل میشوند. خشونت یا تبعیض در مورد یكی از فرزندان، اختلافات همیشگی اعضای خانواده، فشار برای موفقیت، مشکل در مدرسه و بیماریهای جسمی، میتواند بچههای شما را مضطرب کند. اضطرابی که شاید بروز ندهند اما همیشه با آنهاست و با شب ادراری، رفتارهای پرخاشگرانه، رفتارهای وسواسی، مو کندن و ناخن جویدن، افت درسی و... خود را نشان میدهد. این کودکان گاهی دچار لکنت زبان میشوند، کابوس میبینند و معمولا در ارتباط برقرار کردن با دیگران ناموفق هستند.
این مطالعه كه در مجله نوروساینس به چاپ رسیده تأییدی بر یافتههای قبلی در مورد تأثیرات مخرب استرس در زندگی انسان است. در برخی از مطالعات اخیر نشان داده شده است كودكانی كه در شرایط پراسترس زندگی میكنند از نظر فرآیندهای سلولی سریعتر پیر میشوند و بنابراین میتوان گفت استرس دوران كودكی عامل كاهش طول عمر است. این یافته حاصل مطالعه روی 61 كودك 9 تا 14 ساله است. متخصصان میگویند: هر چند این تفاوتها در بافت مغزی جزیی و میكروسكوپی هستند اما میتوانند تاثیرات مهمی روی مهارتهای ذهنی كودكان برجای بگذارند.