قسمت اول:
۱) فرزندتان به جزييات توجه نمي کند يا در انجام تکاليف مدرسه اش اشتباه هاي ناشي از بي دقتي دارد؟
۲) به سختي مي تواند توجهش را حين انجام يک کار و تا پايان آن حفظ کند؟
۳) وقتي مستقيما با او صحبت مي کنيد، به نظر مي رسد گوش نمي دهد؟
۴) باوجود داشتن ميل باطني به انجام کارها و فهميدن دستوراتي که به او داده مي شود، به دستورات درست عمل نمي کند و نمي تواند کاري را به پايان برساند؟
۵) به دشواري مي تواند به وظايف و فعاليت هايش نظم دهد؟
۶) کارهايي که به تلاش مداوم ذهني نياز دارند، دوست ندارد و از انجام آنها طفره مي رود؟
۷) وسايل لازم براي انجام کارها يا تکاليفش را گم مي کند؟ (مداد، کتاب، اسباب بازي و ...).
۸) صداها يا محرک هاي ديگر به آساني حواسش را پرت مي کنند؟
۹) در فعاليت هاي روزانه اش فراموشکار است؟
۱۰) با دست هايش ور مي رود يا پاهايش را تکان مي دهد و وقتي نشسته، سر جايش وول مي خورد و مي لولد؟
۱۱) مواقعي که لازم است سر جايش بنشيند، صندلي را ترک مي کند؟
۱۲) مواقعي که لازم است سر جايش بنشيند، بيش از حد به دور و اطراف مي دود و از صندلي ها بالا مي رود؟
۱۳) انجام بازي هاي بي سر و صدا برايش دشوار است؟
۱۴) تمام روز در حال حرکت است، انگار در بدنش موتور کار گذاشته اند؟
۱۵) بيش از حد حرف مي زند؟
۱۶) وقتي از او سوال مي پرسيد، قبل از اين که سوال تمام شود، با عجله جواب مي دهد؟
۱۷) رعايت نوبت برايش دشوار است؟
۱۸) وسط حرف ديگران يا کار آنها مي پرد؟
۱۹) با بزرگسالان بحث مي کند؟
۲۰) از کوره در مي رود؟
۲۱) آگاهانه از خواسته ها و قوانين بزرگسالان سرپيچي مي کند؟
۲۲) عمدا ديگران را اذيت مي کند؟
۲۳) ديگران را مسوول خطاها يا بدرفتاري هاي خود مي داند؟
۲۴) حساس است و به سادگي از ديگران مي رنجد؟
۲۵) عصباني يا بي ميل است؟
۲۶) کينه توز است و دوست دارد تلافي کند؟
۲۷) قلدري مي کند، ديگران را تهديد مي کند يا مي ترساند؟
۲۸) کتک کاري به راه مي اندازد؟
۲۹) براي فرار از کارهايي که بايد انجام دهد، يا خلاص شدن از دردسر، دروغ مي گويد و ديگران را گول مي زند؟
۳۰) از مدرسه فرار مي کند؟
۳۱) ديگران را آزار فيزيکي مي دهد؟
۳۲) اشيا ارزشمند دزديده است؟ ۳۳) عمدا وسايل ديگران را خراب مي کند؟
۳۴) اشيايي را به کار برده که مي توانند صدمه جدي ايجاد کنند. (چاقو، چوب، آجر، اسلحه)
۳۵) حيوانات را آزار مي دهد؟
۳۶) عمدا آتش روشن مي کند که خرابي به بار بياورد؟
۳۷) بي اجازه وارد خانه يا محل کار يا ماشين کسي مي شود؟
۳۸) شب بدون اجازه از منزل بيرون مي ماند؟
۳۹) شبانه از منزل فرار کرده است؟
۴۰) کسي را مورد سوءاستفاده جنسي قرار داده است؟
۴۱) مضطرب، هراسان يا نگران است؟
۴۲) به خاطر احتمال خطا، از امتحان چيزهاي جديد مي ترسد؟
۴۳) احساس بي ارزشي يا حقارت مي کند؟
۴۴) به دليل بروز مشکلات، خودش را سرزنش و احساس تقصير مي کند؟
۴۵) احساس تنهايي مي کند و حس مي کند کسي او را نمي خواهد و دوست ندارد. مي گويد: «کسي من را دوست ندارد.»
۴۶) ناراحت، غصه دار يا افسرده است؟
۴۷) نگران رفتار و ظاهر خود است و هميشه خجالت مي کشد؟
تفسير آزمون
اگر شما هم فکر مي کنيد فرزندتان بيش فعال است، اين آزمون به شما کمک مي کند تا اين حدس تان را ارزيابي کنيد، اما دقت داشته باشيد که اين آزمون به تنهايي نمي تواند و نبايد ملاک تشخيص قرار گيرد. هم چنين پاسخ مثبت به يک يا چند سوال نشانه وجود مشکل نيست. براي تفسير نمره هاي آزمون به نکته هاي زير توجه کنيد:
الف) اگر بين سوال هاي ۱ تا ۹ حداقل به ۶ سوال پاسخ«اغلب» يا«تقريبا هميشه» داده ايد و در بين سوال هاي ۴۸ تا ۵۵ حداقل يک پاسخ«مشکل اندکي دارد» يا«مشکل جدي دارد» داريد، احتمالا کودکتان با اختلال کم توجهي روبروست.
ب) اگر در بين سوال هاي ۱۰ تا ۱۸ حداقل به ۶ سوال پاسخ«اغلب» يا«تقريبا هميشه» داده ايد و در بين سوال هاي ۴۸ تا ۵۵ حداقل يک پاسخ«مشکل اندکي دارد» يا«مشکل جدي دارد» داشته ايد، احتمالا فرزندتان با اختلال بيش فعالي روبراست.
ج) اگر هر دو نتيجه«الف» و«ب» را از آزمون گرفته ايد، احتمالا کودکتان با اختلال بيش فعالي و کم توجهي (ADHD)روبراست.
قسمت دوم:
۴۸) عملکرد کلي فرزندتان در مدرسه چگونه است؟
۴۹) خواندن فرزندتان چگونه است؟
۵۰) نوشتن فرزندتان چگونه است؟
۵۱) رياضي فرزندتان چگونه است؟
۵۲) ارتباط او با والدينش چطور است؟
۵۳) ارتباط او با خواهر و برادرش چطور است؟
۵۴) ارتباط او با همسالانش چطور است؟
۵۵) مشارکت او در فعاليت هاي جمعي(مانند بازي هاي تيمي) چگونه است؟
چه مي توان کرد؟
اگر نتايج الف، ب، يا ج گرفته ايد، حتما فرزندتان را نزد يک روان پزشک يا روان شناس ببريد. تشخيص اختلال کم توجهي و بيش فعالي (ADHD)به اين سادگي ها نيست. حتي بعد از انجام اين آزمون نيز نمي توان به تشخيص قطعي رسيد، بنابراين بهتر است قبل از اينکه هرگونه برچسبي به فرزندتان بزنيد، براي ملاقات با يک روان پزشک يا روان شناس برنامه ريزي کنيد. بدون مشورت با روان پزشک در مورد وضعيت فرزندتان تصميم نگيريد و به خصوص در حضور کودک در مورد بيش فعالي حرفي نزنيد.