در گذشته دور دو مانع اصلي در بروز استعدادها وجود داشت يکي ناتواني جسمي بود که افراد را تحت تأثير قرار مي داد و ديگري قرار گرفتن شخص در موقعيت نامناسب. فناوري اطلاعات و ارتباطات مي تواند در ازبين بردن اين موانع ياري رساند يا حداقل آنها را کاهش دهد تا استعدادها بروز و ظهور يابند.
در واقع معلوليت نبايد باعث شود که فرد نتواند استعدادهايش را شکوفا سازد چرا که تاريخ سرشار از نمونه هايي است که معلوليت نتوانسته مانعي در تحقق استعدادهايشان کند. شرح حال استفان هاوکينگ فيزيکدان مشهور بريتانيايي گواه خوبي بر اين مدعاست:
پروفسور استفان هاوکينگ در سال 1942 ميلادي به دنيا آمد و پس از تحصيلات متوسطه به دانشگاه آکسفورد رفت و در سن بيست و يک سالگي متوجه شد که قبلا به بيماري عصب حرکتي مبتلا بوده است با وجود اينکه او بيماري لاعلاج داشت، پژوهش خود را در دانشگاه کمبريج ادامه داد و سپس به عضويت در دانشگاه گانويل و کايس در آمد .
در سال 1985 استفان هاوکينگ ذات الريه گرفت يکي از نشانه هاي بيماري او سخن گفتن درهم و برهم او بود او با انجام عمل تراکيوتومي از مرگ نجات يافت اما اين عمل به کلي قدرت سخن گفتن او را از بين برد. تا آن زمان هاوکينگ گاهي اوقات روي ويلچر بود اما در سال 1985 اين مغز برجسته جهان زمين گير شد به طوري که به سختي مي توانست حرکت کند و فقط با حرکت ابرو ارتباط برقرار کند. اما وي توانست در سال 1988 پرفروش ترين کتاب خود يعني تاريخ مختصر زمان را به رشته تحرير در آورد.
والت ولتر کارشناس رايانه براي استفان يک برنامه رايانه اي به نام ايکو لايزر فرستاد که اين امکان را براي استفان فراهم کرد که با فشار دادن يک دکمه، لغات را از مجموعه برنامه هاي موجود در صفحه انتخاب کند اين برنامه با حرکت سر يا چشم اجرا مي شد. همچنين ديويد ميسن از واحد ارتباطات تطبيقي دانشگاه کمبريج يک رايانه کوچک قابل حمل ويک ترکيب کننده سخن را به ويلچر هاوکينگ نصب کرد اين کار موجب شد که هاوکينگ در هر دقيقه حداکثر پانزده کلمه را بيان کند. هم اکنون تنها مشکل و شکايت هاوکينگ اين است که وي لهجه آمريکايي دارد. هاوکينگ يکي ا زحاميان اصلي در اثبات نظريه علمي انيشتين بود که به آفرينش از طريق انفجار بزرگ و تشکيل گودالهاي سياه اشاره داشت.