استعدادیابی کودکان و بزرگسالان، کارآفرینی و استارت آپی دانش آموزی و دانشجویی

گر چه می توان گفت که «یادگیری انفرادی» نسبت به «آموزش گروهی» تأثیر بیشتری در تعلیم و تربیت و آموزش دارد اما دارای محدودیت های مشخصی نیز هست. یکی از آشکارترین آنها، محدودیت ناشی از «خود شخص» است که این محدودیت سبب می شود دانش آموزان نتوانند با همدیگر ارتباط تعاملی برقرار سازند و قادر به توسعۀ مهارت های گروهی از قبیل مهارت های بحث و گفتگو و مهارت های بین شخصی نشوند. چنین تصوری این عقیده را تقویت می کند که فعالیت های مختلف «یادگیری گروهی» نقش بسیار مهمی را در تعلیم و تربیت و آموزش بازی می کند.

یادگیری موفقیت آمیز و شایستگی قابل اثبات:

برای اینکه دانش آموزان روش های یادگیری موفقیت آمیز را بشناسد باید آنها را وادار کرد تا در زمینۀ تجارب یادگیری موفقیت آمیزشان که قبلاً کسب کرده اند فکر کنند تا دلایل موفقیت خود را در آن یادگیری بیابند. این عمل نقطۀ شروع مثبتی برای آگاه ساختن دانش آموزان نسبت به روش های یادگیری موفقیت آمیز است. مهم نیست که دانش آموزان در زمینۀ تجربۀ یادگیری موفقیت آمیزی که کسب می کنند چه فکری می کنند، مهم این است که آن تجربۀ یادگیری مربوط به کار، پیشرفت ورزشی یا هر نوع مهارت دیگر باشد و به آنها کمک نماید. وقتی از مردم خواسته می شود که اعمال زیر را انجام دهند:

-در زمینۀ چیزهایی که آن را می شناسید و خوب انجام می دهید فکر کنید.

-در چند جمله توضیح دهید که چگونه شما را در انجام آن، عملکرد خوبی داشته اید.

اکثر پاسخ های داده شده در این راستا بوده اند:

1-تمرین و تکرار 2-از طریق انجام دادن

3-به واسطۀ آزمایش و خطا 4-در ابتدا مرتکب خطا شدن و سپس یادگیری از اشتباهات.

اما به طور نسبی، عدۀ کمی جواب هایی از قبیل «به واسطۀ اینکه تعلیمی یافته اند» یا «به واسطۀ آموزشی که دیده اند» یا «به واسطۀ گوش کردن به متخصصان» یا «به واسطۀ مطالعه درباره آن» را داده اند. بنابراین تنها کلید دیگری «انجام دادن» است. در اینجا مطلب جدیدی مطرح نشده است. زیرا همان چیزی است که قبلاً «یادگیری تجربه ای» نامیده می شده است. اما در اینجا سخن را کوتاه کرده و از همان کلمۀ «انجام دادن» استفاده می کنیم.