تصميمات انتخاب کار توسط بزرگسالان بر اساس دوبعد اساسي اتخاذ مي شود. اولين بعد به نوع استعداد اختصاص دارد. در يک طرف طيف استعداد عمومي، قراردارد. پرسنل واجد استعداد عمومي اگر چه بسيار خوب هستند اما در حوزه اي خاص تخصص ندارند. در طرف ديگر طيف، استعداد تخصصي قرار ميگيرد که مبين تخصص است که مهارت ها وتوانايي هاي خاص وحتي منحصر به فرد دارند.
بعد دوم مبين نوع رابطه بزرگسالان با کار است. استعداد بلند مدت دريک سر طيف واستعداد کوتاه مدت در طرف ديگر قرار مي گيرد. پرسنلی که درطبقه بلندمدت قرار مي گيرند، براي مدت زمان طولاني درشرکت باقي مي مانند وبه شناخت عميقي از فعاليت ها واقدامات شرکت مي رسند. پرسنل کوتاه مدت از شرکتي به شرکت ديگر تغيير مکان مي دهند. بدون آنکه درحوزه خاصي مهارت و تخصص پيدا مي کنند.
از ترکيب اين دوبعد، چهار استراتژي ايجاد مي شود. استعداد عمومي کوتاه مدت، استعداد تخصصي کوتاه مدت، استعداد عمومي بلند مدت واستعداد تخصصي بلند مدت.