نوجوانی مرحله انتقال کودکی به بزرگسالی است. شروع تغییرات جسمانی و فیزیولوژیک نوجوانی با سرعت گرفتن رشد فیزیکی و آغاز رشد جنسی مشخص می شود. در شروع نوجوانی تفکر، معمولا انتزاعی، مفهومی و آینده گرا می شود، نوجوانان راه حل های متفاوتی برای مسائل پیدا می کند، بین واقعیت و امکان ها تمایز قایل می شود، فرضیه می سازد و فرضیه ها را می آزماید و به تفسیر امور می پردازد و مورد افکارش فکر می کند.
یکی از سوالات مهمی که در این سن برای نوجوانان پیش می آید این است که من کیستم؟
بدنبال این سوال نوجوان در جست و جوی هویت خود تلاش می کند و هویت یابی در این دوره اهمیت می یابد و نوجوان به فکر جایگاه اجتماعی خود می افتند
یکی از مهمترین جنبه های رسیدن به هویت برای آن ها تصمیم گیری در مورد تحصیل و شغل آینده شان است.
اجتماعی شدن یک فرایند همیشگی و بسیار ضروری برای نوجوان ها است که از طریق تاثیر والدین، همسالان، مدرسه رسانه های گروهی صورت می گیرد. جنس طبقه ی اجتماعی-اقتصادی نوجوان ها نیز روند اجتماعی شدن آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد.
نوجوانی معمولا به 3 دوره تقسیم می شود.
اوایل نوجوانی از سن 12 تا 14 سالگی: که بسیاری از تغییرات واضح جسمی و رفتاری در نوجوان مشاهده می شود.
اواسط نوجوانی بین سنین 14 تا 16 سالگی: دوره ای است که بیشتر تمایل به مستقل بودن در آنها مشاهده می شود.
اواخر نوجوانی بین سنین 17 تا 19 سالگی: مرحله ای است که شخص شروع به پذیرش مسئولیت های دوره ی بزرگسالی می کند و زندگی مستقل تری را آغاز می کند.