استعدادیابی کودکان و بزرگسالان، کارآفرینی و استارت آپی دانش آموزی و دانشجویی

والدین باید بدانند که فقط برخی از رفتارهای خطرناک جراحت و مصدومیت به دنبال دارد، اما برخی از این رفتارها مثل انجام دادن ورزش های جدید می تواند باعث رشد بیشتر نوجوانان شوند. بنابراین بعضی از این ریسک کردن ها سالم است و این ریسک ها و خطر کردن های سالم نوجوان ها کمک می کند تا هویت خود را پیدا و به ارزش های والا دست پیدا کنند و اعتماد به نفس افراد را بالا می برد.

پس اولین گام والدین به رسمیت شناختن رفتار خطرجویی نوجوانان و تمیز قایل شدن میان تجربه های ناسالم و ریسک های خطرناک و ریسک های سالم است. خود نوجوان ها اغلب نمی توانند در این خصوص تشخیص درستی داشته باشند. ریسک های خطرناکی که والدین باید به آن ها توجه کنند عبارتند از: کشیدن سیگار، نوشیدن الکل، استعمال مواد مخدر، داشتن فعالیت های جنسی خطرناک، خشونت ، رانندگی خطرناک و... پس مهم است والدین رفتارهای قابل قبول و غیر قابل قبول را با فرزندان شان در میان بگذارند و برای نوجوانان خود محدودیت هایی وضع کنند که شدت ریسک کردن آن ها به حدی نباشد که به خودشان آسیب برسانند.

ارتباط مثبت میان نوجوانان با پدران و مادران، مهمترین عاملی است که نوجوانان را از انجام دادن اقدامات خطرناک باز می دارد. والدین باید درباره ی ریسک ها با نوجوانان خود حرف بزنند و نوجوانان خود را تشویق کنند که در فعالیت های ورزشی و هنری مناسب حضور فعال داشته باشند . الگو واقع شدن پدران و مادران برای جلوگیری از انجام دادن اقدامات خطرناک از سوی نوجوان ها بسیار اهمیت دارد. لذا والدین باید الگوی رفتار مسئولانه باشند، مثلا مراقب مقررات رانندگی باشند، با سرعت مجاز رانندگی کنند، از مصرف الکل و مواد مخدر خودداری کنند.

والدین باید به نوجوانان خود درباره ی خطرات داشتن روابط جنسی، مصرف الکل و مواد مخدر، رانندگی کردن با سرعت زیاد و ... آگاهی بدهند، به ویژه درباره ی داشتن نفوذ و نقش دوستان هم سال و رفتارهایی که برای مورد پذیرش واقع شدن آن ها صورت می گیرد، باید با نوجوان ها حرف بزنند و با آن ها در این باره که چگونه می توانند در وقت نیاز به همسالان خود جواب نه بدهند صحبت کنند.

اما در نهایت والدین سعی نکنند در همه ی امور خصوصی نوجوان ها مداخله کنند، فقط در صورت نیاز داشتنن نوجوانان به کمک و حمایت  در امور خصوصی آن ها مداخله کنند و به این مسئله توجه داشته باشند که با پیشرفت نوجوانی، رفتار خطرجویی فروکش می کند و جای آن را تصمیم گیری مسئولانه می گیرد.