پژوهشگران انستيتو تحقيقات Scripps کاليفرنيا با همکاري چند موسسه ديگر توانستند به فن آوري ذخيره اطلاعات تصاوير بر روي چيپ هاي کاملا زيستي با ساختار دي ان اي دست پيدا کنند.
اين کامپيوتر زيستي چيز نبود جز يک مايع شفاف پر از قطعات دي ان اي و آنزيم هاي مربوط به DNA به همراه مقداري ATP (مولکولي که در ساختارهاي زيستي بعنوان تامين کننده انرژي کاربرد دارد).
اين دانشمندان در بيانيه خود به اين مناسبت اعلام کرده اند که اصولا رايانه، سيستمي است که به طور کلي از 4 قسمت اصلي تشکيل شده است: سخت افزار، نرم افزار و داده ها و خروجي.
ما عادت کرده ايم اين اجزا را به صورتهاي فيزيکي و الکترونيکي ببينيم.
مثلا از نظر ما سخت افزار مجموعه اي از پلاستيک و فلز و سيم است يا داده ها و خروجي بر اساس سيگنال هاي الکتريکي جابجا مي شوند و نرم افزارهم توالي هايي از دستورات بر اساس همين سيگنالها هستند.
اما در دنياي زيستي ما با هيچ کدام از اينها به اين شکل سر و کار نداريم. بلکه تمام اين اجزا در سيستم زيستي از مولکولها تشکيل شده اند. مولکول هايي پيام ها را مخابره مي کنند، و مولکولهاي ديگري آنها را پردازش مي کنند و مولکولهايي هم اين روند را کنترل مي کنند.
در نهايت پاسخ به صورت يک واکنش شيميايي ديگر (مثلا ساخت يک مولکول يا تغيير ساختار آن) ايجاد ميشود. به اين ترتيب بدن همه ما از کامپيوترها زيستي تشکيل شده است.
اين کامپيوترهاي زيستي با توجه به اين که در اکثر قسمت هاي خود از واکنشهاي شيميايي به جاي پالس هاي الکتريکي براي انتقال و پردازش پيام استفاده مي کنند، از همتايان صفر و يکي خود کندتر هستند، اما آنجايي برتري خود را نشان مي دهند که مي توانند همزمان ميليون ها واکنش شيميايي يا زنجيره هاي مولکولي را راه بيندازند و آنها را کنترل کنند که نهايتا باعث مي شود بتوانند بهتر از انواع فلزي-برقي خود کارآيي داشته باشند.
به هر حال کل اتفاقي که تا اين لحظه افتاده اين بوده که دانشمندان توانسته اند اطلاعات مربوط به عکس ها را در مولکولهاي DNA ذخيره کننده و آنها را مجددا بخوانند. اما همين کار به ظاهر کوچک نويد بخش شروع عرصه جديدي در تکنولوژي خواهد بود.
به ويژه که شرکتهاي بزرگ رايانه اي نظير آي-بي-ام قبلا علاقمندي خود را به اين شاخه نشان داده اند.