ناسا اعلام کرده است که در حال کار بر روی نوعی از کپسولهای زیستی است که قابل کاشت در زیر پوست هستند و می توانند در صورت مواجهه بدن با برخی عوامل خطر، میزانی از داروهای ویژه را آزاد کنند.
این کپسولها بصورت میله های کوچکی هستند که داخل آنها پر از نانوتیوب (ریزلوله) است و هر ریز لوله هم از انواع سلول (متناسب با هدف درمانی کپسول) پر شده است.
ساختار کربنی این ریز لوله ها به گونه ای است که سلولها را درون خود نگه می دارند اما در عین حال به مواد مغذی لازم برای سلولها اجازه ورود می دهند و به مواد ترشح شده از سلولها نیز اجازه خروج از کپسول را می دهند.
این مواد مترشحه در حقیقت همان داروهای مورد نیاز ما برای درمان فضانوردان خواهند بود. علاوه بر آن ساختار این کپسولهای زیستی به گونه ای است که واکنش و حساسیت بدن را بر نیانگیزد.
یک مثال برای کاربرد این فرم جدید درمان، مواجهه فضانوردان با اشعه ها است.
در چنین وضعی کپسولها که پر از سلولهای خاص شده اند، قادر به رهاسازی مقدار متناسبی از G-CSF خواهند بود. G-CSF ماده ای است که می تواند در تقلیل علائم ناشی از برخورد با اشعه ها نقش موثری داشته باشد.
مطمئنا کاربردهای این تکنولوژی منحصر به فضا و فضانوردان نخواهد بود و ما می توانیم از چنین ابزارهایی در روی کره خاکی هم استفاده کنیم. مثلا در بیماران مبتلا به دیابت این کپسولها را با سلولهای جزیره ای پانکراس پر کنیم تا در صورت لزوم مانند یک غده لوزالمعده یدکی به تعدیل قند خون کمک کنند. یا آن را از مواد شیمی درمانی پرکنیم و در مرکز یک تومور کار بگذاریم تا غده سرطانی را نابود کند.
در صورتیکه فازهای تحقیقاتی این پروژه به خوبی پیش بروند، می توانیم منتظر جهش های بزرگی در درمان انواع بیماری ها از این طریق باشیم.