Loading...
شما از نسخه قدیمی این مرورگر استفاده میکنید. این نسخه دارای مشکلات امنیتی بسیاری است و نمی تواند تمامی ویژگی های این وبسایت و دیگر وبسایت ها را به خوبی نمایش دهد.
جهت دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه به روز رسانی مرورگر اینجا کلیک کنید.
پنجشنبه 1 آذر 1403 - 17:47

ايجاد ميدانهای مغناطيسی قبل از تولد ستارگان اوليه

ايجاد ميدانهای مغناطيسی قبل از تولد ستارگان اوليه

به لطف مغناطیس ها، تمام اشیاء دور و اطراف زندگی روزمره ما کاربردی و قابل استفاده شده اند. هرچند که در ابتدا جهان هستی تنها از عناصر و ذرات غیرمغناطیسی تشکیل شده بود.

Reinhard Schlickeiser از انستیتو فیزیک نظری در آلمان به تازگی تحقیقاتی را درباره شیوه شکل گیری و ظهور نیروهای مغناطیسی انجام داده است.

وی به این نتیجه رسیده که مغناطیسی شدن جهان حتی قبل از شکل گیری اولین ستارگان اتفاق افتاده و مکانیسم تازه ای برای این واقعه مهم ارائه کرده است.

قبل از شکل گیری اولین ستارگان، تنها ماده درخشان در جهان وجود داشته است. این ماده یک گاز یونیزه شامل پروتون ها، الکترون ها، هسته های هلیومی و هسته های لیتیومی بوده که در فرایند مه بانگ به وجود آمده بودند. رینهارد می گوید:

«بر اساس درک و دانش امروزی، تمام فلزات سنگین تر، مانند آهن مغناطیسی تنها در مرکز ستارگان می توانسته اند شکل بگیرند. بنابرین در زمان های اولیه، هیچ مغناطیس دائمی و ثابتی در جهان هستی وجود نداشته است.»

و همچنین پارامترهایی هم که وضعیت گاز را تشریح می کنند ثابت نبوده اند. تراکم و فشار هم، همچون میدان های الکتریکی و مغناطیسی حول محور برخی مقادیر مشخص نوسان داشته اند و به دلیل همین نوسان، در نقاط مشخصی درون پلاسما، میدان های مغناطیسی ضعیفی شکل گرفته اند، که امروزه آنها را میدان های تصادفی می نامیم.

نتیجه اینکه میدان های مغناطیسی بسته به موقعیت شان در پلاسما و صرف نظر از عنصر زمان، نوسان داشته اند. و در هر جایی از این گاز درخشان شکل دهنده جهان اولیه میدان های مغناطیسی با قدرت ده به توان منفی بیست تسلا وجود داشته اند.

برای مقایسه بد نیست بدانید که میدان مغناطیسی کره زمین اکنون ۳۰ میلیون تسلا قدرت دارد و دستگاه های MRI امروزی به طور معمول با میدان مغناطیسی به قدرت ۳ تسلا کار می کنند. همان طور که می بینید، میدان های مغناطیسی اولیه بسیار ضعیف بوده اند، اما تمام حجم پلاسما را در بر می گرفته اند.

بادهای ستاره ای یا انفجارهای اَبَرنواختر در اولین کلان ستاره ها، امواج شوکی را ایجاد کرد که میدان های تصادفی مغناطیسی در مناطق خاصی فشرده شدند. و از این طریق بود که میدان های مغناطیسی به حد کافی قوی شده و اندازه های بزرگتری یافتند. و سرانجام میدان های مغناطیسی چنان قوی شدند که امواج شوک نوسان داری ایجاد کنند.

به عقیده پروفسور رینهارد «این موضوع می تواند تعادل معمول میان میدان های مغناطیسی و فشار گاز در اشیاء کیهانی را توضیح دهد.»

محاسبات پروفسور رینهارد نشان می دهد که تمام گازهای یونیزه جهان اولیه دارای یک خاصیت مغناطیسی ضعیفی بوده اند. پس نتیجه می گیرد میدان های مغناطیسی حتی قبل از شکل گیری ستارگان اولیه وجود داشته اند.

 

ارسال نظر