1. آنها غذای داخل بشقاب را به اطراف هل می دهند و غذایشان را تمام نمی کنند. اینکه به فرزندتان بگویید "کل غذای داخل بشقاب باید تمام شود" به آنها کمکی نمی کند که بفهمند سیر شده اند یا خیر. اگر غذا خوردن او کند یا متوقف شده است، چند دقیقه به او وقت دهید تا حس کند که آیا معده اش پر است یا خالی. به او فشار نیاورید که تا آخرین لقمه غذایش را بخورد.
2. فرزندتان برای وعده بعدی گرسنه نیست که معمولاً باید باشد. بسیاری از والدینی که فکر می کنند فرزندشان هر چیزی را نمی خورند، باید بدانند که به فرزندشان قبل از غذا هله هوله می دهند. کودکان در دهه هفتاد بطور متوسط روزانه یک خوراکی می خوردند، در حالیکه امروزه کودکان سه بار هله و هوله و خوراکی می خورند. که البته فقط موضوع کمیت نیست، بلکه مسئله کیفیت است. تحقیقی در دانشگاه کارولینای شمالی کشف کرد که خوراکی های پرقند و پرچربی (مانند کلوچه، چیپس و بیسکویت) حدوداً 28 درصد غذاهای کودکان دو تا شش ساله و 35 درصد بچه های 7 تا 12 ساله را تشکیل می دهند. چهل یا پنجاه سال پیش، کودکان فقط توت فرنگی می خوردند، امروزه آب نبات میوه ای می خورند.
3. مقدار غذای داخل بشقاب آنها با مقدار غذای شما برابری می کند. بچه ها به مقدار غذای بزرگسالان نیاز ندارند. به اندازه کف دست برایشان غذا بریزید و این برای آنها کافی است. همیشه برای آنها به اندازه مشتتان غذا بریزید و این مقیاس یادتان باشد.
4.اولین چیزی که به هنگام ناراحتی، استرس، خستگی یا بدخلق شدن بچه به ذهنتان می رسد این است که برایش خوراکی بخرید. شاید تنها چیزی که لازم داشته باشند فقط در آغوش گرفتن، سکوت یا چیزی برای نوشیدن باشد. شاید هم فقط کم حوصله شده باشند. قبل از آنکه به آنها هله هوله بدهید، به مشکل اصلی او بیندیشید.
5.قسمت سینه، کمر یا پشت لباس آنها تنگ شده است، حتی با آنکه قد لباس برایش اندازه است. بسیاری از والدین وقتی فرزندشان وزن اضافه می کند متوجه نمی شوند. ولی وقتی شلوار یا تیشرت بچه تنگ می شود متوجه می شوند که بچه چاق شده است. اگر وزن فرزندتان در حال افزایش است ولی قدش تکان نمی خورد، نشان می دهد که بیش از حد لازم غذا می خورد.