اگر شما هم از آمدن هر شبه فرزندتان به تختخواب تان ناراحت هستید و احساس می کنید این وضع نباید ادامه داشته باشد می توانید از روش های زیر برای مقابله با آن استفاده کنید:
۱ـ کودک را از تختخواب تان بیرون کنید. اگر کودک وقتی که خواب هستید به تخت شما آمد شرایط خواب را برای او سخت کنید. اندکی فشار دادن او به بیرون تختخواب و تنگ کردن جای او اگر در میان شما و همسرتان خوابیده او را از کارش پشیمان می کند. خود را به خواب بزنید و به آرامی او را به بیرون تخت هل دهید یا لگد آرامی به او بزنید یا دستتان را روی او بیندازید. پس از مدتی او به این نتیجه می رسد که تخت خودش جای راحت تری برای خوابیدن است. این کار می تواند زمانی که کودک شما را به هر دلیلی به اتاق خواب خود می خواند و از شما می خواهد در کنار او بخوابید نیز تکرار شود. مطمئن باشید خوابیدن کنار فردی که همه تخت را اشغال کرده و احیانا خرناس هم می کشد چندان خوشایند نیست.
۲ـ برای این که کودک را برای خوابیدن در اتاق خود تشویق کنید به او بگویید که چقدر افتخار می کنید که او به تنهایی می خوابد. برای خوابیدن کودک در اتاق خودش می توانید یک سیستم جایزه ای تعیین کند و به ازای هر چند شب که او در اتاقش می خوابد جایزه ای کوچک به او بدهید.
۳ـ اتاق خواب کودک را به سلیقه خودش تغییر دهید. چسباندن عکس یا پوسترهایی که او آنها را دوست دارد می تواند مشوق خوبی برای خوابیدن کودک در اتاق خودش باشد. به هر حال خوابیدن در جایی که آن را دوست داریم برای همه ما لذت بخش تر است. این احساس را از کودکتان دریغ نکنید. لذت خوابیدن در محیطی دلپذیر می تواند خیلی از مشکلات را حل کند.
۴ـ عروسک های پشمالوی دوست داشتنی می توانند خواب راحت تری برای کودکتان به ارمغان بیاورند و به آنها کمک کنند تا شب را تنها نگذرانند. آنها را در آغوش کودکتان بخوابانید و به او بگویید که می توانند خواب های راحت تری برای آنها رقم بزنند و تنهایی آنها را از بین ببرند.
اینها روش هایی برای خوابیدن بهتر کودکان در اتاق خواب خود است؛ البته مطمئنا تنها راه های قابل انتخاب نیست و کارهای دیگری نیز می توان برای جدا خوابیدن کودک انجام داد. بسته به این که مشکل کودک برای خوابیدن در اتاق خود چیست، این روش ها می تواند تغییر کند؛ اما آنچه باید قانون شود، جدا خوابیدن کودک از والدین و از آن مهم تر حفظ آرامش والدین برای اجرای این قانون است.