ستاره‌شناسان با تاباندن باريکه‌هاي ليزر به درون اتمسفر و انرژي‌دار کردن اتم‌هاي سديم، در آسمان ستاره مصنوعي درست مي‌کنند. آن‌ها مي‌گويند درخشش ستاره مصنوعي باعث مي‌شود تصاوير واضح‌تري از فضا بگيرند.
ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ وي.ال.تي رصدخانه جنوبي اروپا در شيلي باريکه‌هاي ليزر را به درون جو فرستاده‌اند تا در آسمان ستاره مصنوعي درست کنند. اما اين کار به چه دردي مي‌خورد؟
درخشش ايجاد شده به عنوان مرجعي براي تنظيم ابزارهاي تصويربرداري رصدخانه‌هاي بزرگ به کار مي‌رود و باعث مي‌شود که تصاويري با وضوح عالي و با کيفيت مشابه تلسکوپ فضايي هابل از اجرام فضايي تهيه شود. واقعيت اين است که اغتشاشات جو زمين باعث مي‌شود که تصاوير تلسکوپ‌هاي زميني فاقد شفافيت کامل باشند و قدري کدر ثبت شوند، اما اين روش به ستاره‌شناسان کمک مي‌کند که اين تاثيرات را از بين ببرند.
اخترشناسان با استفاده از ليزر، به اتم‌هاي سديم موجود در اتمسفر زمين که در حدود 90 کيلومتري بالاي سطح زمين قرار گرفته، انرژي مي‌دهند و باعث مي‌شوند که اين اتم‌ها نور زردرنگي را منتشر کنند. مقطع پرتوهاي ليزر تابيده‌شده دايره است، بنابراين از ديد تلسکوپ، ستاره زرد رنگ مدوري در ارتفاع 90 کيلومتري تشکيل مي‌شود. اما بر اثر اغتشاشات جوي، اين ستاره مصنوعي که ستاره راهنما نيز خوانده مي‌شود، به شکل عجيب و غريبي درمي‌آيد که در هر ثانيه چند صد بار تغيير مي‌کند.
از آن‌جا که دانشمندان مي‌دانن شکل اوليه اين ستاره يک دايره است، به کمک دو سيستم اپتيک سازگار يا اپتيک فعال، اين تغيير شکل از دايره به وضعيت فعلي را ثبت و با ارسال اطلاعات به يک رايانه فوق‌سريع، تغيير معکوس آن‌را براي بازگشت تصوير به دايره محاسبه مي‌کنند. سپس اين تابع معکوس را به آينه‌اي انعطاف‌پذير در سيستم نوري تلسکوپ ارسال مي‌کنند تا با کج‌ومعوج کردن سطح آينه، ستاره راهنما دوباره به شکل دايره ديده شود و اثر اغتشاشات جوي خنثي گردد.
اغلب تلسکوپ‌هاي بزرگ زمين از اين سيستم بهره‌مند هستند و روز به روز بر کيفيت تصاوير آن‌ها افزوده مي‌شود.