یکی اومده که دیه مامان و بابا من رو دوست ندارند ، همه ی وقتشون رو می گیره و من تنها شدم.....
بسیاری از اوقات والدین فکر می کنند تولد کودک جدید ممکن است مسائل و مشکلات قبلی آنها را حل کند ، مسائلی چون اختلافات زناشویی بین والدین ، بدرفتاری و مشکلات جسمانی و رفتاری فرزند اول و .... برخی نیز عقیده دارند داشتن خواهر یا برادر باعث میشود فرزند شان مشکلات رفتاری خود را کنار بگذارد و عاقلانه تر رفتار کند در حالیکه مطمئناً در چنین شرایطی تنشی بر تنش های قبلی اضافه می شود . والدین باید در نظر بگیرند آیا می توانند علاوه بر مشکلات قبلی، مسائل مربوط به یک نوزاد را نیز مدیریت کنند یا خیر.
بسیاری از حساسیت ها و رقابت های فرزند اول ممکن است ریشه در سرشت و ذات او داشته باشد . کودکانی هستنند که مضطرب تر ، حساس تر و زودرنج تر هستند و توجه و حمایت والدین را به تمامی می خواهند. اینها تولد فرزند جدید را به عنوان حادثه ای تلخ در زندگی خود می بینند زیرا توجه می کنند که به ناگاه تمام علاقه و توجه والدین معطوف ف رزند جدید شده است . در این موارد اگر والدین نتوانند برای اضطراب کودک خود چاره ای بیندیشند و محبت و علاقه خود را به طور مناسبی میان هر دو فرزند تقسیم نکنند ، دچار مشکل می شوند.
والدین باید در تمامی مراحل حاملگی مانند خرید لوازم برای فرزند جدید و آماده کردن شرایط منزل برای ورود او، فرزند خود را مشارکت دهند و نظر او را بخواهند . هرگاه پدر و مادر متوجه می شوند که فرزند اول احساس ناراحتی ، اندوه و حسادت و .. می کند نباید بلافاصله احساس او را محکوم بکنند بلکه لازم است به او بگویند متوجه هستند که او چه احساسی دارد . آنها باید تأکید کنند که دوستش دارند و تولد فرزند جدید از محبت آنها نسبت به او کم نمی کند . مادر می تواند هنگام رفتن به مطب پزشک و انجام معاینه از کودک بخواهد او را همراهی کند و صدای قلب جنین را گوش دهد ، روی شکم مادر دست بگذارد و جنین را لمس کند و راجع به احساسش صحبت کند.
به او بگویید :هر دوی شما برای من عزیزید، ولی چون خواهر یا برادرت کوچک و ناتوان است، نیاز به مراقبت بیشتری دارد، شاید تو هم بتوانی به من کمک کنی ...
اگر وابستگی فرزندتان به شما زیاد است و هر پدیده ای که منجر به جدایی شما از او می شود برایش با تنش و اضطراب همراه است ، سعی کنید قبل از حاملگی و زایمان دوم شرایطی را فراهم کنید که سطح وابستگی و اضطراب او پایین بیاید و استقلال بیشتری پیدا کند. به طور مثال اگر او نزد شما می خوابد ماه ها قبل از تولد فرزند جدید برای جدا خوابیدن وی برنامه ریزی کنید تا به ناگهان با بحران جدا خوابیدن از شما مواجه نشود.
اوقات خود را طوری تقسیم کنید که به تمامی صرف فرزند دوم نشود و اوقات خوش و سرگرم کننده ای را به فرزند اول اختصاص دهید تا احساس نکند همه لذت هایی را که با شما داشته به یکباره از دست داده است و موجودی که عامل این همه از دست دادن و ناکامی است خواهر یا برادر تازه واردش می باشد . در زمان هایی فرزند دوم خود را به کسی بسپارید تا از او مراقب کند و در این زمان ها،ساعتی را به تنهایی با فرزند اول خود سپری کنید.
والدین باید زمانی تصمیم به تولد فرزند جدید بگیرند که خود ر ا آماده این کار می بینند، زمان هایی که بنا به دلا یلی خانواده درگیر فشارهایی چون نقل مکان، مهاجرت، تغییر شغل و مشکلات مالی شده برای تولد فرزند جدید مناسب نیست . زیر ا تولد فرزند گرچه اتفاقی مثبت و با شکوه در زندگی به شمار می آید خود به نوعی با تنش همراه است . اتفاق های مثبت نیز برای افراد تنش به همراه می آورند.
مواظب باشید تا نشانه های اضطراب را در کودکان به موقع تشخیص دهید . نشانه های مثل ناخن جویدن، مکیدن انگشت، شب ادراری، لکنت زبان، بی قراری و پرخاشگری، ترس، کابوس و …. اگر در او دیده شوند باید دید از چه موقع و به چه مدت در او بوجود آمده که در بیشتر موارد این نشانه ها با ورود نوزاد شروع شد و یا شدت یافته اند که این نشان می دهد والدین نتوانسته از کودک خود را با ورود نوزاد سازگار کنند . پس باید رفتار خود را تعدیل کنند و در صورت لزوم با یک مشاور صحبت کنند .
وقتی فرزند دوم بزرگ تر شد ، عدالت را بین آنها اجرا کنید و همیشه حق را به بچه کوچکتر ندهید. در دعواهایی که بین کودکان می شود بهترین کار اجرای عدالت . نباید به خاطر ضعیف بودن بچه کوچکتر و یا به خاطر کوچکتر بودن او حق را به او بدهید . این اینکه می گوییم : « تو بزرگتری از تو بعید است » و یا « تو کوچکتری باید تو کوتاه بیابی » این درست نیست بلکه باید واقعیت را فهمید و منصفانه رفتار کرد . بچه ها معنی کوتاه آمدن و بزرگتر یا کوچکتر بودن را نمی دانند اما می توانند معنی به عدالت رفتار کردن را بفهمند . با این روش نه کودک بزرگتر دچار حسادت می شود و نه کودک کوچکتر لوس و پر رو می شود.