واکسنها میکرب های ضعیف یا کشته شده ای هستند که برای تمرین و آشنایی به سیستم ایمنی بدن معرفی میشوند تا در صورت حمله واقعی میکربها، بدن بتواند به سرعت اوضاع را کنترل کند.
ابداع واکسنها یکی از بزرگترین پیشرفتهای دانش پزشکی بوده اما در کنار تمام خدمات واکسن ها، آنها دو ایراد اساسی دارند:
اول اینکه روش معرفی میکربها به بدن در بیشتر واکسنها روشی دردناک و تهاجمی و از طریق یک سوزن فلزی تو خالی است.
مشکل دوم این است که واکسنها به حالتی مایع نگهداری مشوند و باید زنجیره سرد آنها از محل تولید تا محل مصرف (مثلا یک روستای دور افتاده) حفظ شود. این کار هم هزینه بر است و هم ریسک خرابی واکسن را بالا می برد.
پیشنهاد شما برای مقابله با این مشکلات چیست؟ سوزن را حذف کنیم؟ واکسن را بصورت خشک و جامد عرضه کنیم؟
پژوهشگران کالج کینگ در لندن هم به همین دو پیشنهاد فکر کردند و البته برای عملی کردن آن تلاش کردند. نتیجه عرضه واکسنی شد که میکربها را به صورت خشک و از طریق یک ردیف میکرونیدل(ریزسوزن) وارد پوست می کند.
ریزسوزنهای به کار رفته در این واکسن از جنس سوکروز هستند که بعد از وارد شدن به پوست به تدریج در آن حل و جذب می شوند و حالا میکربهای خشک و ضعیف می مانند و سیستم ایمنی بدن.
نتایج تحقیقات نشان داد که این نوع واکسن می تواند به خوبی واکنش سلولهای ایمنی بدن را در برابر میکروارگانیسم های معرفی شده از طریق واکسن تحریک کند. در یک مطالعه، پژوهشگران انگلیسی یک واکسن پیشنهاد شده برای ایدز (بر اساس نوعی آدنو ویروس) را آزمایش کردند و واکنش سلولهای رده دندریتی برانگیخته شد. [سلولهای دندریتی سلولهایی هستند که مواد بیگانه را به دیگر سلولهای دستگاه ایمنی معرفی می کنند.]
اگر این روش بتواند از سایر آزمایشها هم سربلند بیرون بیاید، نه تنها دیگر تزریق واکسن دردی نخواهد داشت، بلکه می تواند واکسنها را در دمای اتاق و بدون نیاز به یخچال هم نگهداری کرد.