ناسا و سازمان فضایی اروپا مدت زمان زیادی است که بر روی یک پلتفرم اینترنت میان سیاره ای کار می کنند که بتواند سفینه های فضایی، کاوشگرها و ربات های سیاره نورد را به یکدیگر متصل کرده و به کنترل آنها بپردازد.
اما در اولین قدم آنها آزمون شان را از اهداف بزرگ به ابعاد کوچک تقلیل دادند: رباتی ساده که از قطعات لگو ساخته شده است.
سونیتا ویلیامز، رهبر جدید ایستگاه فضایی بین المللی، به تازگی هنگام چرخش به دور زمین و از درون ایستگاه بین المللی، یک ربات ساده را در مرکز ماموریت های سازمان فضایی اروپا (در Darmstadt آلمان) هدایت کرد.
این آزمایش سرآغاز جهشی بزرگ در اکتشافات فضایی است و نوید بخش امکان کنترل کاوشگرها و ماشین های اکتشافی بر سطح سیارات از طریق فضانوردان درون سفینه است.
پروتکل مورد استفاده برای این ارتباط DTN یا Disruption Tolerant Networking است.
در زمین هنگامی که از اینترنت استفاده می کنیم، داده ها معمولا به پاکت های کوچکی شکسته شده و سپس به نزدیک ترین گره کاری (node) ممکن ارسال می شوند تا صحیح و سالم به دست شما برسند.
این شیوه برای روی زمین که شما می توانید ماشین های زیادی را هر جا که دوست دارید راه بیاندازید و از صحت کارکرد آنها اطمینان یابید، کاملا کاربردی و مقرون به صرفه است.
اما در فواصل بسیار زیاد فضایی، چندان کاربردی نیست. جایی که شما باید برای انتقال پاکت های داده، به زنجیره ای کوچک در مسیری طولانی اعتماد کنید.
اما در DTN داده ها قدم به قدم ارسال می شوند و اطلاعات دریافتی در یک node و نقطه اتصال، به صورت موقت ذخیره می شوند تا هنگامی ارتباط برقرار شد، ارسال آنها به node بعدی انجام شود.
ناسا امیدوار است با این تکنولوژی، فضانوردان با سفینه های فضایی درون مدارهای ماه یا مریخ، به کنترل ربات های کاوشگر (همچون Curiosity ) در سطح سیاره بپردازند.
شایعات نیز از ماموریت بزرگ ناسا جهت ارسال ربات های کاوشگر دور کنترل بر پایه پروتکل جدید به سطح ماه در آینده نزدیک خبر می دهند.
به گمانم به زودی فضانوردان می توانند برای سرگرمی، جام اتومبیل های رادیوکنترلی را روی سیاره مریخ برگزار کنند.